چکیده:
هدف تحقیق توصیفی حاضر بررسی تساوی جنسیتی در دسترسی به آموزش دوره راهنمایی تحصیلی مناطق شهری و روستایی استان های کشور بوده است، به این منظور تعداد جمعیت واجب التعلیم (از سرشماری) و جمعیت دانش آموزی (از آمارنامه وزارت آموزش و پرورش) سال 1385 پایه های دوره راهنمایی تحصیلی استخراج و نرخ ثبت نام ناخالص دختران و پسران هریک از پایه های دوره مذکور محاسبه و از تقسیم نرخ ثبت نام ناخالص دختران بر پسران، میزان شاخص تساوی جنسیتی در دسترسی به آموزش هر پایه محاسبه گردید؛ عمده ترین نتایج حاکی از آن است که در پایه اول در شهرها 74% به ضرر دختران، 7% به ضرر پسران و در 19% تساوی دیده می شود و در روستاها 100% به ضرر دختران و در مجموع شهر و روستا 97% به ضرر دختران و 3% تساوی وجود داشته است. در پایه دوم در شهرها 17% به ضرر دختران، 14% به ضرر پسران و در 69% تساوی دیده می شود و در روستاها 90% به ضرر دختران و 10% تساوی دیده می شود و در مجموع شهر و روستا 77% به ضرر دختران و 23% تساوی وجود داشته است. در پایه سوم در شهرها30% به ضرر دختران، 7% به ضرر پسران و در 63% تساوی دیده می شود و در روستاها 90% به ضرر دختران، 7% به ضرر پسران و 3% تساوی دیده می شود و در مجموع شهر و روستا 78% به ضرر دختران و 3% به ضرر پسران و 19% تساوی وجود داشته است. در کل دوره راهنمایی در شهرها 39% به ضرر دختران، 3% به ضرر پسران و در 58% تساوی دیده می شود و در روستاها 93% به ضرر دختران و 7% تساوی دیده می شود و در مجموع شهر و روستا 84% به ضرر دختران و 16% تساوی وجود داشته است.
The aim of present study is to examine Gender Parity Index (GPI) in access to secondary level of education in urban and rural areas of Iran. Using data from 2006 national census on the school-aged population as well as data from the statistical yearbook of the Ministry of Education on the number of student population، Gender Parity Index (GPI) has been calculated for each grade through dividing the female Gross Enrolment Ratio by the male Gross Enrolment Ratio.
Analysis of GPI reveals gender difference between boys and girls across districts. For the first grade، in urban areas there were 74% disparities in favour of boys، 7% in favour of girls and 19% tended towards gender parity. This pattern is in sharp contrast with rural areas، where disparities in favour of boys were 100%. For rural and urban areas on the whole، gender disparities in favour of boys existed in 97% of cases while only in 3% of cases there existed gender parity. For the second grade، in urban areas 17% disparities found in favour of boys، 14% in favour of girls and in other remaining 69% of cases there were gender parity. On the contrary، in rural areas there were 90% disparities in favour of boys، and 10% tend towards gender parity. ، Corresponding figures for rural and urban areas on the whole were 77% and 23% respectively. Gender disparities in the third grade and for urban areas، were 30% in favour of boys، 7% in favore of girls، and in other 63% remaining cases، it was equally balanced between sexes. These figures are comparable with 90%، 7%، and 3% for rural areas.
Results show that disparities for all the three grades of the secondary level of education in urban areas were 39% in favour of boys'، 3% in girls' favour and 58% balanced towards parity. In rural areas، there were 93% disparities in favour of boys and other remaining 7% tend towards gender parity. For rural and urban areas on the whole، the analysis demonstrated that in the Secondary level of Education there are 84% disparities in favour of boys and 16% balanced towards gendered parity.
خلاصه ماشینی:
"بررسی تساوی جنسیتی در دسترسی به آموزش (پایه های دوره راهنمایی در مناطق شهری و روستایی استان های کشور) محمد آتشک 1 چکیده هدف تحقیق توصیفی حاضر بررسی تساوی جنسیتی در دسترسی به آموزش دوره راهنمایی تحصیلی مناطق شهری و روستایی استانهای کشور بوده است، به این منظور تعداد جمعیت واجبالتعلیم (از سرشماری) و جمعیت دانش آموزی(از آمارنامه وزارت آموزش و پرورش) سال 1385 پایههای دوره راهنمایی تحصیلی استخراج و نرخ ثبت نام ناخالص دختران و پسران هریک از پایههای دوره مذکور محاسبه و از تقسیم نرخ ثبت نام ناخالص دختران بر پسران، میزان شاخص تساوی جنسیتی در دسترسی به آموزش هر پایه محاسبه گردید؛ عمدهترین نتایج حاکی از آن است که در پایه اول در شهرها 74% به ضرر دختران، 7% به ضرر پسران و در 19% تساوی دیده میشود و در روستاها 100% به ضرر دختران و در مجموع شهر و روستا 97% به ضرر دختران و 3% تساوی وجود داشته است.
میانگین کشوری برابر با 82/0 (متوسط به ضرر دختران) میباشد که استانهای مازندران (با1) و آذربایجان غربی (با 60/0) دارای بالاترین و پایینترین میزان برخورداری از شاخص فوق بودهاند که تفاوت این دو استان برابر با 4/0 بوده است و در کل دوره راهنمایی تحصیلی(شهر و روستا) همانند روستاها در هیچ استانی عدم تساوی به ضرر پسران مشاهده نمیشود و در 5 استان (16%) تساوی و در 26 استان (84%) عدم تساوی به ضرر دختران مشاهده میشود که قسمت عمده عدم تساوی در وضعیت متوسط نسبت به تحقق هدف میباشد (68%)."