چکیده:
هدف: بررسی حاضر با هدف تعیین میزان اثرات دانش و مهارتهای خانواده بر سیر بهبودی مبتلایان به اختلالهای خلقی انجام شد. روش: در یک کارآزمایی بالینی، 31 بیمار مبتلا به اختلالهای خلقی مراجعهکننده به بیمارستان گلستان شهر اهواز و خانوادههایشان بهتصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند. در گروه آزمایش، جلسات آموزش روانی خانواده، در شش جلسه هفتگی برگزار گردید. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه عملکرد خانواده مکمستر و مقیاسهای افسردگی همیلتون- 17، ارزیابی مانیای بچ- رافائلسن و ارزیابی میزان عملکرد کلی، بهره گرفته شد. یافتهها: پس از مداخله، دو گروه از نظر سطح سازگاری خانواده تفاوت آماری معنیدار داشتند (01/0p<). تفاوت معنیداری در دو گروه از نظر شدت علایم و عملکرد کلی بیمار پیش از ترخیص، در هنگام ترخیص و سه ماه پس از مداخله دیده نشد. همچنین نتایج تفاوت معنیداری را از نظر ارتقاء پیروی از دستورات دارویی میان دو گروه آزمایش و گواه نشان نداد. نتیجهگیری: آموزش روانی خانواده میتواند بر میزان سازگاری خانواده تأثیر بگذارد. لزوم تأمین حمایتهای آموزشی، اجتماعی و مشاورهای و تشکیل شبکههای اجتماعی برای خانوادهها و بیماران ضروری بهنظر میرسد.
خلاصه ماشینی:
"برای بررسی عملکرد آزمودنیها، مقیاس «ارزیابی میزان عملکرد کلی» بهکار برده شد که یک پیوستار فرضی از - Family Assessment Device 2- Epstein3- Baldwin 4- Bishop5- Hamilton Depression Scale 6- Hamilton7- Bech-Rafaelsen Mania Scale 8- Lichet9- Global Assessment of Functioning 10- Lynn11- Mc Master model of family functioning12- Peterson 13- Prillaman14- Williams 15- Bech16- Bowlig 17- Kramp18- Rafaelsen عملکرد شغلی، اجتماعی و روانی در بیماریهای روانپزشکی است.
همچنین آزمون آماری من- ویتنی تفاوت آماری معنیدار بین دو گروه سه ماه پس از - Radolf 2- Aran3- Bernice 4- Moos5- Hilsenroth 6- Compliance Rating Scale 7- Keck جدول 2- توزیع میانگین واحدهای مورد پژوهش بر پایه شدت علایم عضو بیمار خانواده در گروه آزمایش (17=n) و گروه گواه (14=n) گروه پیش از مداخله هنگام ترخیص سه ماه بعد میانگین (انحراف معیار) میانگین (انحراف معیار) میانگین (انحراف معیار) آزمایش 18/28 (33/6) 76/16 (16/7) 12/17 (30/9) گواه 64/28 (23/7) 07/15 (26/3) 00/17 (27/9) سطح معنیداری N.
قاسمی و همکاران (1379) نیز نشان دادند که آموزش روانی- تربیتی خانواده اگر چه بر عملکرد بیماران مبتلا به اختلالهای خلقی بیدرنگ پس از مداخله اثر نداشته، اما پس از 18 ماه از زمان آموزش تفاوت آماری معنیدار دیده شده است.
1 این بررسی از فرضیه اصلی خود مبنی بر تأثیر آموزش روانی خانواده بر سیر بهبود بیماران مبتلا به اختلالهای خلقی، شاید بهدلیل عدم وجود کار گروهی و نیز فقدان منابع حمایت - Bernhard 2- Schaub3- Kummler 4- Miller5- Solomon 6- Ryan7- Lam 8- Colom اجتماعی در خدمات بهداشت روان، حمایت نکرد."