چکیده:
احمد یکی از فرزندان امام کاظم(ع) است. طبق گزارش مفید در ارشاد، آن حضرت به وی توجه خاصی داشتند. طبق گزارش کشی در رجال، احمدبن موسی(ع) در قیام بزرگ محمدبن ابراهیم طباطبا شرکت داشته است. برخی از منابع ملل و نحل، مثل فرق الشیعه نوبختی، مقالات الاسلامیین اشعری، و الملل والنحل شهرستانی، فرقه احمدیه را به او نسبت داده اند که برخی از شیعیان بعد از امام کاظم(ع) به امامت او معتقد شده اند. در ایران، دو بارگاه به احمدبن موسی(ع) منسوب است: یکی در شیراز و دیگری در خراسان. بارگاه شیراز بعد از قرن هفتم مشهور شده و قبل از آن بارگاهی به این نام در شیراز نبوده است.
خلاصه ماشینی:
"افتخار شروع بنای روضه مطهره حضرت امام زاده احمد بن موسی الکاظم(ع)، نصیب عضدالدوله ( فرزند حسن ملقب به رکن الدوله) آمد و چون بقعه متبرکه به اتمام رسید، دستور داد همین تفصیل و جریان پیدایش مقبره مطهره را با آثار و علایم مذکور، بر لوحه سنگی منقوش کنند و بر درب روضه مطهره آن حضرت نصب نمایند و تا مدت زمانی آن سنگ باقی و برقرار بود و چون به واسطه گذشت ایام، بعضی از خطوط و نقوش آن ریخته و زایل می گشت، در زمان یکی از متولیان، تمام علمای شیراز جمع شدند و سوادی از آن سنگ برداشتند و همگی علمای آن عصر صحت و مطابقت آن را با اصل تأیید و تصدیق نمودند و مهر و امضا کردند.
بعضی از منابع متأخر که درباره احمدبن موسی کتاب نوشته اند، برای این که به این شخصیت هویت تاریخی بدهند، او را محمدبن خفیف شیرازی گفته اند، در حالی که ابوعبدالله محمدبن خفیف شیرازی هویت حقیقی دارد و از جمله مشایخ صوفیه در قرن چهارم، است ولی دلیل قانع کننده ای وجود ندارد که او همان شیخ عفیف الدین باشد.
داستان آشکار شدن مزار احمد، در دوره اتابکان، در منابع معاصر آن دوره، مثل شدالازار و سفرنامه ابن بطوطه آمده، ولی در کیفیت پیدایش آن، دلیل قانع کننده و معتبری وجود ندارد و در چگونگی آشکار شدن آن گفتهاند که از روی خطوط انگشتر وی که نوشته شده بود: (العزه لله احمدبن-موسی) ایشان را شناختند که او احمد فرزند بدون واسطة امام کاظم(ع) است."