چکیده:
In this paper I explore surprising parallels in the arguments between dualists
and materialists in the philosophy of mind in India and the West. In
particular, I compare the Nyaya School of India with Cartesian dualism and
its Western defenders and the Carvaka School of India with contemporary
Western materialists.
خلاصه ماشینی:
""5 استاد در سخنرانی دیگری که در خصوص خواجه نصیرالدین طوسی در سال 1318 در آموزشگاه پرورش افکار بدون اظهارنظر درباده صوفی بودن ابن سینا، کرده چنین نظر داده است: "از اوایل قرن پنجم حکمت به تصوف نزدیک گردید و بعضی از متصوفه و حکمای قرن پنجم،مانند ابوعلی سینا که فصلی در مقالات عرفا ضمیمه کتاب اشارات کرده و درعین القضاة از متصوفه قرن پنجم و اوایل قرن ششم که تصوف را با فلسفه جمع کرده بود،مقدمات ارتباط این دو رشته را فراهم ساختند و کمتر حکیمی بود که عرفان نداند و یا صوفی و عارفی که بر مبادی حمت وقوف حاصل نکند و درنتیجه حکما اهل ریاضت شدند و فلسفه جدیدی در اواسط قرن ششم پدید آمد،که با مبانی ارسطو و طریقه مشئین مخالفت کامل داشت و هم در منطق و هم در علوم طبیعی و الهی افکار آنها از میان رفتن اصول مشائین محسوب میشد.
38 گفتنی است که عین القضاة(محمد بن علی میانجی همدانی مصلوب 525 هق)عارف سرشناس قرن ششم،این نامه را در کتاب تمهیدات خود آورده و تا توانسته از ابن سینا ستایش کرده و حتی نوشته است که ابوسعید معنی کلمات بوعلی را نچشیده بوده است: "اما من گویم که شیخ ابو سعید هنوز این کلمات(مقصود همان:"الدخول فی الکفر الحقیقی و الخروج من الاسلام المجازی...."