چکیده:
جهت بررسی آزمایشی رابطه بین سبکهای دفاعی و ظهور مقاومت و انتقال در رواندرمانگری پویشی فشرده و کوتاه مدت،52 آزمودنی دارای اختلالهای اضطرابی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 26 نفری آزمایشی و گواه گمارده شدند.در گروه آزمایشی،فشار به سمت تجربه احساس،روشنسازی و چالش با مقاومت طی سه جلسه 45 دقیقهای با فاصله زمانی یک هفتهای اعمال گردید ولی در گروه دیگر چنین مداخلهای صورت نگرفت و درمانگر به نحو فعلپذیر شنونده احساسات آنها بود.پس از جلسه ارزیابی از پرسشنامه سبکهای دفاعی و مقیاسهای سنجش مقاومت و انتقال استفاده شد.پس از تحلیل دادهها با روش تحلیل اندازهگیری-های مکرر نتایج نشان داد چالش با مقاومت منجر به تشدید انتقال منفی میشود ولی تفاوت معناداری در انتقال مثبت و مقاومت ایجاد نمیکند. چالش با مقاومت در بیماران با سبک دفاعی نابالغ بالا باعث کاهش بیشتر مقاومت و تشدید بیشتر انتقال منفی در مقایسه با بیماران با سبک دفاعی نابالغ پایین میشود.از سوی دیگر شدت ظهور انتقال مثبت در دو گروه فوق تفاوت معناداری نداشت. همچنین شدت ظهور عامل دوگانه مقاومت و انتقال با سبک های دفاعی و نوروتیک ارتباط معناداری نداشت.
خلاصه ماشینی:
"مقیاس سنجش احساسات انتقالی4( TAS ):این مقیاس نیز که دارای 40 سوال پنج گزینه ای اصلا،کمی،نسبتا،تقریبا زیاد،کاملا است توسط پژوهشگر با استفاده از مقیاس خودافشایی هیجانی(اسنل،1988؛اسنل و همکاران،2001)با تغییراتی در نحوه پاسخدهی بیمار ساخته شد به عنوان مثال"آیا در ارتباط با درمانگر احساس خشم کردهاید؟"به جای"آیا احساس خشم خود را به درمانگر ابراز کردهاید؟"قرار گرفت و در مرحله پیش مطالعه روایی و اعتبار آن بررسی و پس از اطمینان از روایی و اعتبار آن برای سنجش احساسات انتقالی بیماران نسبت به درمانگر به کار گرفته شد.
) greenhous-geisser epsilon (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار(1):میانگین نمرات آزمودنیها برای انتقال منفی در دو گروه چالش و بدون چالش بنابراین بر اساس نتایج بدست آمده فرضیه اول پژوهش مبنی بر ظهور بیشتر عامل دوگانه در گروهی که با مقاومت آنها چالش صورت میگیرد در ارتباط با انتقال منفی تایید و در ارتباط با انتقال مثبت و مقاومت رد میشود.
این یافته نشان میدهد با استفاده از ابزارهای سنجش سبکهای دفاعی میتوان پیامدهای مداخلات درمانی،میزان همکاری بیمار با درمانگر و همچنین تلاش بیمار برای مشارکت فعالانه در برقراری یک ارتباط درمانی مناسب و نگاه صادقانه و بیپرده به احساسات درونی خود را پیشبینی کرد و یا از طرف دیگر میزان مقاومت او و تلاش او برای پیشگیری از ایجاد یک جو صمیمی و صادقانه برای جلوگیری از دستیابی به احساسات درونی و حتی کوشش در جهت خودتخریبی و خودشکستدهی از طریق عقیم کردن درمان،و در نهایت شکست درمان را تا حدودی پیشبینی نمود."