چکیده:
هدف پژوهش تعیین میزان همنوایی و رابطه آن با پنج عامل بزرگ شخصیتی،جنس و تأهل دانشجویان است.روش پژوهش از نوع علی-مقایسهای و همبستگی است.جامعه آماری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز و نمونه آماری شامل 39 دانشجو بود که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش آزمون پنج عامل بزرگ شخصیت فرم کوتاه کاستا و مکری 1989،پرسشنامه همنوایی ال-72(1381)و دو موقعیت عملی طراحی شده به منظور سنجش همنوایی استفاده شد.دادهها با محاسبه میانگین،انحراف استاندارد،ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن،آزمون t دو گروه مستقل و تحلیل واریانس عاملی بین موردی تحلیل شد.یافتهها نشان داد نیمرخ شخصیتی افراد همنوا و ناهمنوا تفاوت ندارد.همچنین رابطه میزان همنوایی با مقیاس- های آزمون شخصیت و نیز جنس دانشجویان معنادار نبود.میانگین نمره پرسشنامه همنوایی در افراد همنوا بیش از افراد ناهمنوا در دو موقعیت عملی و همنوایی افراد مجرد به طور معناداری بیش از افراد متأهل بود.نتیجهگیری:تبیین هنجاری(تاثیر شرایط و وضعیت فرد در موقعیت همنوایی)نسبت به تبیین علی(تاثیر ویژگیهای شخصیتی)در تعیین میزان همنوایی کفایت بیشتری دارد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به موارد ذکر شده میتوان گفت ویژگیهای شخصیتی و شرایط مختلف و گوناگون اجتماعی در میزان همنوایی افراد تأثیر دارد،اما مشخص نیست که آیا این ویژگیهای فردی در سطح پنج عامل بزرگ شخصیتی مطرح است یا خیر؟به عبارتی آیا افراد همنوا و ناهمنوا دو نیمرخ شخصیتی متفاوت دارند؟همچنین آیا فرایند تغییرات رشدی و اجتماعی در وضعیت همنوایی دو جنس نقش مؤثری دارد یا خیر؟هدف پژوهش هدف پژوهش تعیین میزان همنوایی و رابطه آن با ویژگیهای شخصیتی،جنس و تأهل دانشجویان است.
با توجه به اینکه مقیاس پاسخگویی به پرسشنامه ل-72 (مخالفم،تقریبا موافقم،موافقم،کاملا موافقم)،گزینه پاسخ خنثی(نمیدانم)ندارد و نیز به پاسخ مخالف نمرهء صفر تعلق میگیرد،بنابراین نمرهء به دست آمده از این آزمون فقط میزان همنوایی فرد را نشان میدهد و بر خلاف مقیاسهای دیگر مثل مقیاس لیکرت نمرههای آزمودنیهای مختلف از معانی متفاوتی برخوردار نیست و میتوان به راحتی آزمودنیها را با یکدیگر مقایسه نمود و شاخصهای آماری را برای تجزیهوتحلیل دادههای به دست آمده به کار برد.
رابطه بین پرسشنامه همنوایی و دو موقعیت عملی نوشتن من و آرد (به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجهگیری با توحه به یافتههای به دست آمده با آزمون فرضیه اول و دوم مشخص شد بین نیمرخ و ویژگیهای شخصیتی افراد همنوا و ناهمنوا تفاوت معنادار نیست.
به نظر میرسد که همنوایی بیشتر تحت تاثیر عوامل اجتماعی قرار دارد تا ویژگیهای شخصیتی و همانطور که در ادبیات ذکر شد با تبیین هنجاری همنوایی همخوان بوده و امکان وجود شخصیت همنوا و ناهمنوا ضعیف است."