چکیده:
از نشانههای خداوند، که در آیه بیست و دوم سوره مبارکه روم به آن اشاره شده، اختلاف در الوان و السنه انسانهاست. تفاوت در الوان انسانی، با توجه به معنای لغوی «لون» و نیز بر اساس سایر کاربردهای این واژه در قرآن و دیدگاههای تفسیری، منحصر به اختلاف در رنگ پوست آدمیان نیست، بلکه اختلافات در چهره و شکل قیافه آنان را نیز دربر میگیرد. این تفاوتهای چهرهای، در عین ایجاد اشتراکات و مشابهتهایی میان دستههای مختلف انسانی، شگفتی خلقت و تصویرگری خداوند را نمایان میسازد. در خصوص اختلاف السنه نیز، مفسران متعددی آن را شامل تفاوتهای موجود در آوای صدای انسانها دانستهاند که به لحاظ تفاوت در عین مشابهت میان آهنگ صداها، عظمت خلقت، آشکار میگردد. اشتراکات در چهره و صدا، زمینهساز شناخت، ارتباط و محبت و اختلافات در این دو، عامل جداسازی و شناسایی انسانها محسوب میشود.
خلاصه ماشینی:
"مقدمه از مظاهر قدرت نامحدود الهی در خلقت انسانها، وجود اختلافات شگفت در چهره و قیافه ظاهری آنها با یکدیگر، در عین وجود مشابهتهای پیچیده و متنوع در دستههای گوناگون انسانی است؛ به گونهای که آن اختلافات، باعث شناسایی و جداسازی آدمیان میشود و مشابهتها نیز ضمن تأثیر در ایجاد ارتباط و حفظ محبت میان هریک از دستههای انسانی، موجب شناخت هر دسته در مقایسه با دستههای دیگر میگردد.
اما در آیه مورد بحث، جمله واژه «واختلاف السنتکم» به کدام یک از معانی پیشگفته اشاره دارد؟ در نگاه اولیه، ممکن است به نظر رسد مقصود از آن، اختلاف لغات میان انسانها باشد، ولی با توجه به سه نکته، شاید بتوان همان معنای اولی (عضو ویژه) را از این واژه، برداشت کرد: 1.
134 با لحاظ مجموعه سخنان پیشگفته در صورتی که مقصود از زبان در آیه را عضو عضلانی مخصوص بدانیم، اختلاف زبان آدمیان، قابل تطبیق بر همان اختلافات آوایی و نغمهای میان آنهاست؛ زیرا در چنین فرضی روشن است منظور از اختلاف میان عضو مخصوص در انسانها، تنوع در اندازه، شکل یا رنگ زبان آنها نیست، بلکه مقصود، تفاوت دستگاه گفتاری اعم از زبان، حنجره و تارهای صوتی آنان است؛ چنانکه مفسران متعددی، آیه مورد بحث را شامل تفاوتهای نغمهای آدمیان دانستهاند.
اختلاف در الوان انسانی، اشاره شده در آیه بیست و دوم از سوره روم، با توجه به معنای لغوی واژه لون و کاربردهای دیگر این لغت در قرآن، شامل تفاوتهای چهرهای میان انسانها است."