خلاصه ماشینی:
"مغولان نیز باوجود قتل و غارت فراوان و همراه وزیران کاردان ایرانی در امر آموزش علوم و فنون مختلف هنری کوشیدند و در زمان تیموریان بود که هنر به اوج شکوفایی خود رسید؛بهطوری که هنر این دوره پایهای شد برای دوران بعد.
عبد الرزاق سمرقندی یکی از مورخینی است که در اثر معروف خود مطلع السعدین و مجمع البحرین به بررسی هنر این دوران پرداخته و هنرهای گوناگون دربار تیموریان را بررسی کرده است.
در این دوره آثاری حافظ ابرو نوشته شدند،آثاری نیز با نثری مصنوع و مزین به اشعاری از خود نویسنده به رشته تحریر درآمدند؛نظیر ظفرنامه شرف الدین علی یزدی و مطلع السعدین و مجمع البحرین عبد الرزاق سمرقندی که دارای نثری مصنوع است11.
عبد الرزاق در اثرش آورده که در این دوره هنر خوشنویسی،مصوری و تذهیب معولا در یک هنرمند جمع بوده و به همان ترتیب که خوشنویسان و مصورین زیاد بودند مذهبان نیز کمتر از آنان نبودند.
عبد الرزاق همچنین از هنر موسیقی دورهی تیموری و موسیقیدانان معروف این دوره یاد میکند و خواجه رضوان شاه موسیقیدان را نام میبقرد که موسیقی ساخته بود،مشتمل بر دوازده مقام و بیست و چهار شعبه و باقی اصول و فروع و سایر نغمات و نقرات.
چنانکه اشاره کرده در چپ و راست گور که مطربان ایستاده یا توغن و کمانچه و پیپه و نی دو نوع که در سر و پهلو نفس کنند و تنبک و موسیقار و طبل دو روی بر سر بناراین گفتهها،میتوان گفت عبد الرزاق در اثر خود بیشتر از مورخان همعصرش به جنبهی اجتماعی و فرهنگی توجه کرده و این وجه امتیاز وی است."