چکیده:
خانم صادقی در این گفتوگو ضمن تحلیل وضعیت زنان و روشنفکری در جامعه زن، مشکل زنان در ایران را مورد بررسی قرار میدهد و همچنین با نابسامان شمردن اوضاع زنان در ایران، آینده روشنفکری زنان ایرانی را پرابهام نشان میدهد.
خلاصه ماشینی:
"برای مثال میبینیم که حتی در نواندیشی دینی، در کشورهای اسلامی مهمترین بحث، بحث زنان است، در حالی که در ایران بعد از انقلاب، نواندیشی دینی نه تنها با اکراه تمام وارد این بحث میشود، بلکه دیدگاههای بسیار محافظهکارانهای دارد که حاکی از یک افول تام و تمام نسبت به سنت فکری دوره مشروطه و پیش از مشروطه است و در بسیاری موارد حتی از جامعه و توده عادی مردم بسیار عقب مانده و با آن فاصله دارد.
برای مثال میبینیم که حتی در نواندیشی دینی، در کشورهای اسلامی مهمترین بحث، بحث زنان است، در حالی که در ایران بعد از انقلاب، نواندیشی دینی نه تنها با اکراه تمام وارد این بحث میشود، بلکه دیدگاههای بسیار محافظهکارانهای دارد که حاکی از یک افول تام و تمام نسبت به سنت فکری دوره مشروطه و پیش از مشروطه است و در بسیاری موارد حتی از جامعه و توده عادی مردم بسیار عقب مانده و با آن فاصله دارد.
اگر بخواهم جمعبندی کنم: روشنفکری ایرانی از بدو تأسیس آن تاکنون، در مسئله زنان، به عنوان بحثی که هسته مرکزی و محوری مناسبات مدرن و دعوای سنت و تجدد را در جوامعی مثل ما تشکیل میداده، نه تنها رفتهرفته دیگر هیچ حرفی برای گفتن ندارد، بلکه آنچه تولید کرده حتی در قیاس با آنچه در سایر جوامع اسلامی تولید شده، بسیار نازل است و بیشتر حاکی از نوعی سردرگمی و آشفتگی است."