خلاصه ماشینی:
"به این نتیجه رسیدیم که کتاب جمع و جور و صادقانهای چون این،در این مورد که مردم باید چگونه خود را برای تفسیر و برداشت برنامههای خبری تلویزیونی آماده کنند، میتواند مفید باشد.
به ویژه در حضور رسانههای قابل حمل که دارای توانایی پخش برنامه هم هستند[مثلا لپتاپ و یک کارت TV ]؛ 112 میلیون خانوار آمریکایی که تلویزیون دارند،به جریان مستمری از برنامههای اغواکننده دسترسی دارند که در هر ساعت از روز میتوانند آنها را از کار روزمرهء خود منحرف کنند و البته تعداد سرسامآوری از فیلمهای سینمایی و دیگر برنامههای تلویزیونی هم هست که میتوان آنها را پیاده(دانلود)،اجاره یا مبادله کرد.
»ولی وقت شما محدود و ارزشمند است و در نتیجه شما از میان برنامههایی که میخواهید نگاه کنید، دست به انتخاب میزنید و اگر دستگاه ضبط دارید،آنها را ضبط میکند تا سر فرصت و در موقع مناسب با برنامهء زندگی خود،به تماشای آنها بنشینید،با توجه به در دسترس بودن چنین امکانات تکنولوژیک خیرهکنندهای،بیشتر به این سمت تمایل داریم که تلویزیون را هم یکی دیگر از لوازم خانگی لازم خانه به حساب آوریم؛چون ما کنترلش میکنیم،میپنداریم که کنترل ما بر تلویزیون مثل یک خیابان یک طرفه است؛ما از آن استفاده میکنیم،نه آنکه آن از ما استفاده کند ولی خیلی ساده باید بگویم که چنین نیست.
نیل پستمن در ادامه طی شرحی از حاکمیت فرهنگ رسانهای آمریکا بر جهان مدعی میشود سردمداران رسانههای آمریکایی گرچه در هجمهء خود موفق بودهاند ولی چون هزینهء تولید برنامههای سرگرمکننده-از نوع فیلمها و سریالها بالاست-به ترفندهای جدیدی روی آوردهاند: با توجه به هزینه نسبتا کم برنامههای خبری،امروزه بیش از هر وقت دیگری در تاریخ تلویزیون،از این برنامهها ساخته میشود."