چکیده:
در مقالهء پیش رو،برداشت معنای انحصاری گزافگویی و افراطگری از«غلو»توسط نسبت دهندگان آن به مذهب شیعه،با استناد به آیات قرآن،تفاسیر معتبر فریقین و روایات و عرف،نقد شده است و اثبات مینمایم که«غلو»،افراط و زیاده روی در مدح و مذمت هردو را شامل می شود بنابراین فرد مسلمان باید از افراط و تفریط هردو بدور باشد که دچار غلو نشود و مصداق امت وسط(که در قرآن آمده)باشد.
خلاصه ماشینی:
"واقع شده است و غالبا با معنای گزافگویی و افراطگری و تجاوز از اندازه در جانب افراط و
میشود،اما معنای غلو تنها در این مورد خلاصه نمیشود،بلکه زیاده روی در نادیده گرفتن حق
،عرض و نقد(سه جلد)،ناصر بن عبد الله بن علی القفاری دیگران و یا افراط در مذمت و حقکشی نیز غلو محسوب میشود.
و در فرهنگ فارسی عمید غلو به معنای:«از حد گذشتن،زیاده روی در کاری»آمده است و نیز
و قرطبی در ذیل این آیه میگوید:«افراط نورزید چنانکه یهود و نصاری در مورد عیسی غلو و
و ابی حیان میگوید:«ظاهر آیه خطاب به اهل کتابی است که در زمان رسول خدا(ص)حاضر
و مغنیه میفرماید:«ظاهر آیه دلالت دارد که خطاب متوجه اهل کتاب است و در واقع تمامی اهل
محمد(ص)غلو کردند و لذا به آنان میگوید در دینتان غلو نکنید و معنای آن این است که از
بنابراین روایاتی از امامان شیعه که غلو را به معنای زیادهروی در جانب افراط بهکار بردهاند نیز در
حضرت علی(ع)بر خلفا را غلو میدانند:ابن حجر میگوید:«تشیع عبارت است از محبت و
واژهء غلو نزد علمای شیعه نیز به یک معنی استعمال نشده است بلکه در معناهای متفاوتی به کار رفته
روی و بالابردن)معنی شده است اما تأمل در آیات قرآن که مطلق اهل کتاب مورد خطاب و
نهی از غلو واقع شدهاند و اینکه غلو در دین نیز بهطور مطلق مورد نهی واقع شده است و تصریحی
نبوی که مطلق بود و اشارهای به غلو در جانب افراط نداشت،میتوان دعا نمود که در شرع مقدس،از معنای وسیعتری اراده شده است و آن زیادهروی در جانب افراط و بالابردن و یا"