خلاصه ماشینی:
"(FAO,2001) به موجب این رویکرد کشاورزان برای رفع مشکلاتی مانند کمبود منابع و فقدان توان بازاریابی،قراردادهایی را با شرکتهای تبدیل محصولات کشاورزی یا بازاریابی منعقد میکنند و ضمن ایجاد شرایط تضمین فروش از سایر خدمات این شرکتها که عمدتا در زمینههای پس از برداشت فعالیت میکنند، بهرهمند میشوند.
(Baumann,2000) توسعۀ کشاورزی قراردادی به دلایل متعددی اهمیت دارد که به برخی موارد اشاره میشود: @برای افزایش سرمایهگذاری بخش خصوصی @برای ایجاد منبع درآمدی یکنواخت برای کشاورزی @برای ایجاد اشتغال در جوامع روستایی @برای از بین بردن بیکاری فصلی تا جای ممکن @برای کاهش مهاجرت از مناطق روستایی به شهری @برای تشویق خوداتکایی روستاییان با آگاهی برای مقابله با چالشها و استفادۀ بهینه از منابع موجود .
(Glover,1987) *نقش کشاورزان قراردادی در کاهش نابرابری در میان کشاورزان خردهپا کشاورزی قراردادی تنها رو به سوی کشاورزان خردهپا ندارند و فقط حامی و حافظ منافع آنان نیست،بلکه سایر کشاورزان نیز از آن منتفع میشوند زیرا تفاوتهای زیادی میان کشاورزان وجود دارد که این تفاوت میان کشاورزان بزرگ که برای انجام فعالیتهای کشاورزی کارگر استخدام می کنند و کشاورزانی که به میزان زیادی به کار خانوادۀ خودمتکی هستند،بارز است .
البته باید توجه داشت که دسترسی کشاورزان بزرگ به عوامل مذکور بیش از کشاورزان خردهپاست،ولی در هر صورت برای کشاورزان خردهپایی که قبلا از جمیع این مواهب محروم بودند،این نوع کشاورزی پلی است هرچند باریک که وسیلۀ ارتباط آنها با بازار نهادهها و محصول و فناوریهای جدید میشود.
عایداتی که کشاورزان بابت محصولاتشان در بازار دریافت می کنند بستگی به قیمتهای رایج بازار و توانایی آنها برای مذاکره با خریداران دارد که این امر ریسک و عدم حتمیتی را ایجاد میکند که کشاورزی قراردادی تا حدودی بر آن فائق آمده است."