خلاصه ماشینی:
"تردیدی نیست که تولیدات دسته اول، بهویژه تولیداتی که برای رفع نیازهای اولیه و اساسی است، در اولویت قرار میگیرد، و تا زمانی که اقتصاد جامعه توان رفع چنین نیازهایی را نداشته باشد، شایسته نیست سرمایهها و نیروی کار، در راه تولید کالاهای تجملاتی به کار رود، که بیشتر مورد استفاده اقلیتی ثروتمند است و تودههای مردم از آن بهرهای ندارند.
و چون عامل هر کار، از چنین تأملات و نگرشهایی برخوردار باشد، نیرو و توان خویش را صرف انجام دادن کارهای نیکو و برتر و اعمال مهم و اصلی میکند، و کارهای فرعی و غیر مهم را کنار میگذارد؛ لذا باید متوجه این امر باشیم که ارزش اعمال از این جهت نیز در نظر گرفته میشود.
» و نیز محمد بن مسلم میگوید: سئلته عن الرجل الخیاط یتقبل العمل فیقطعه ویعطیه من یخیط ویستفضل؟ قال: لا بأس، قد عمل فیه؛ 1 از امام باقرعلیهالسلام پرسیدم از مردی که خیاط است و کاری را قبول میکند [و خود نیز بخشی از کار را انجام میدهد] به این ترتیب که پارچه را خود میبرد؛ اما دوختن آن را به دیگری واگذار میکند، و با این عمل، سودی به دست میآورد.
نیز باید کارهایی که انسان را از کسب و حرفه و صنعت باز میدارد و بینیاز میکند و باعث میشود که انسان در نظام جامعه شرکت نکند و در آن سهم نداشته باشد، مانند: رباخواری، ممنوع و غیر قانونی اعلام شود؛ چرا که در ربا خواری، شخص رباخوار، ثروت خود را افزایش میدهد، بدون آنکه کاری انجام دهد و بخشی از مشکلات جامعه را بر دوش بگیرد."