چکیده:
از آنجا که یکی از پیامدهای سیاستهای تعدیل اقتصادی، تغییر شاخصهای
فقر و نابرابری توزیع درآمد میباشد، اطلاع از چگونگی این تغییرات میتواند در
اتخاذ سیاستهای مناسب مفید باشد. چارچوب مقاله حاضر براساس یک مدل تعادل عمومی
(ml-si) شامل سه بخش، تبیین گردیده است.روابط الگو با استفاده از اطلاعات آماری
دوره(1338 تا 1372)و روش حداقل مربعات سه مرحلهای تکراری برآورد گردیده است.با
استفاده از روش شبیهسازی توسط معیارهای مختلف، هفت گزینه بر مبنای اهداف برنامه
اول توسعه اقتصادی-اجتماعی ایران و سیاستهای جاری اقتصاد در دوره این برنامه،
شبیهسازی شدهاند.نتایج شبیهسازی حاکی از آن است که:پ1-سیاست کاهش ارزش پول ملی بیشترین و سیاست
افزایش مخارج دولت کمترین تأثیر را بر گسترش فقر و نابرابری دارد.2-تأخیر در اجرای
سیاستهای تعدیل، باعث افزایش کمتر نابرابری درآمد میگردد و سیاستهای جاری دولت
نسبت به اهداف برنامه، تأثیر کمتری بر افزایش نابرابری درآمد دارد.3-شاخص نسبت
افراد فقیر و شکاف درآمدی نشان میدهد که تأخیر در اجرای سیاستهای تعدیل در مقایسه
با اجرای اهداف برنامه، به رغم بهبهود در نابرابری توزیع درآمد، فقر را گسترش
میدهد و اگر اهداف برنامه به طور کامل اجرا میشد، فقر بیشتر از زمان اجرای
سیاستهای جاری گسترش مییافت.4-شاخصهای سن و فوستر، گریر، توربک به دلیل اینکه اثر
توزیع درآمد و فقر را به طور همزمان در نظر میگیرد، نشان میدهد که سیاستهای جاری
دولت نسبت به سیاستهای برنامه تأثیر کمتری بر افزایش فقر دارد.تأخیر در اجرای
سیاستهای برنامه، باعث کاهش فقر میشود.
This paper used a general equilibrium model to evaluate the effects of Adjustment Polices. The model includes both demand and supply side equations. Relationships concerning household and government income are also included in model. Iterative three-stage least squares method is used-toestimatethe.model: Then the mode/is used to simulate the effect of sevenaltemative policies on poverty and income distribution. The results indicate that: 1- Poverty and income inequality increases the most as the result of a devaluation policy and increases the least as a result of increase in government expenditure، 2- Postponement of adjustment policies will result in more equitable distribution of income، 3- Implementation of the first five - year development plan did not result in a more equitable distribution of income as compared with the current government policies، 4- Sen، Foster، Greer and Thorbecke indexes indicate that current government policies have the least effect on increasing poverty level. the postponement of adjustment policies will result in alleviation of poverty.
خلاصه ماشینی:
"3-شاخص نسبت افراد فقیر و شکاف درآمدی نشان میدهد که تأخیر در اجرای سیاستهای تعدیل در مقایسه با اجرای اهداف برنامه، به رغم بهبهود در نابرابری توزیع درآمد، فقر را گسترش میدهد و اگر اهداف برنامه به طور کامل اجرا میشد، فقر بیشتر از زمان اجرای سیاستهای جاری گسترش مییافت.
4-شاخصهای سن و فوستر، گریر، توربک به دلیل اینکه اثر توزیع درآمد و فقر را به طور همزمان در نظر میگیرد، نشان میدهد که سیاستهای جاری دولت نسبت به سیاستهای برنامه تأثیر کمتری بر افزایش فقر دارد.
1-اثرات ابزارهای تعدیل بر توزیع درآمد و فقر 1-1-افزایش نرخ ارز از آنجا که کاهش مشکل تراز پرداختها از جمله مهمترین اهداف سیاستهای تعدیل اقتصادی به شمار میرود، استفاده از کاهش ارزش پول ملی، یکی از کاربردیترین ابزارهای این سیاستها محسوب میشود.
روش مقایسههای فقر و توزیع درآمد قبل و بعد از اعمال سیاستهای تعدیل، این اشکال را در بر دارد که ممکن است طی سالهای بکارگیری ابزارهای تعدیل اقتصادی، شاخصهای مذکور تحت تأثیر شرایط دیگری غیر از سیاستهای تعدیل قرار گرفته باشند.
استفاده از این روش در ارزیابی اثرات سیاستهای تعدیل در اقتصاد فیلیپین نشان داد که سیاستهای کنترل تورم و افزایش بهرهوری آثار تعدیل کنندگی بر نابرابری توزیع درآمد داشته است، اما بیکاری و فقر را گسترش داده است.
2-افزایش درآمد غیر نفتی دولت به میزان سالانه 33% (هدف برنامه)3-افزایش مخارج اسمی دولت به میزان سالیانه 24%(هدف برنامه)4- افزایش نرخ ارز در سال 1368(هدف برنامه)5-کاهش حجم پول(هدف برنامه)6-اجرای همزمان سیاستهای برنامه 7-تأخیر در اجرای برنامههای تعدیل نتایج سیاستهای شبیهسازی شده، نشان میدهد که اجرای سیاستهای تعدیل، باعث بهبود تراز تجاری، کسری بودجه و درآمد واقعی میگردد."