چکیده:
در این مقاله ابتدا مختصرا به انواع بیکاری در اقتصاد اشاره و سپس به معرفی سیاست مدیریت تقاضا پرداخته شده است.در ادامه، ضمن بیان این نکته که بیکاری موجود در ایران ترکیبی از انواع مختلف(شامل بیکاری اصطکاکی، بیکاری ساختاری و بیکاری ادواری)میباشد، تأکید گردیده که در این ترکیب، بیکاری ساختاری از وزن و اهمیت بالاتری برخوردار میباشد.در این مقاله به برخی مطالعات تجربی صورتگرفته در خصوص تأثیر رشد اشتغال در بخشهای مختلف اقتصادی بر نرخ بیکاری و همچنین تبدیلات ساختاری اشتغال در بخشها اشاره گردیه است.در پایان به برآورد دو معادله به منظور پاسخ به این سؤال که در اقتصاد ایران کدامیک از بخشهای اقتصادی، نقش مؤثرتری در کاهش بیکاری داشته است، اقدام گردید.براساس نتایج بدست آمده طی دوره(79-1350)رشد اشتغال در بخش صنعت قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده، اما رشد اشتغال بخش خدمات بطور مؤثری در کاهش نرخ بیکاری در ایران نقش داشته است.از سوی دیگر، افزایش در ارزش افزوده بخش صنعت قادر به کاهش نرخ بیکاری نبوده؛در حالیکه افزایش در ارزش افزوده بخش خدمات به طور معنیداری نرخ بیکاری در کشور را کاهش داده است.
خلاصه ماشینی:
"-متغیر تغییر در نرخ رشد اشتغال در بخش صنعت(اطلاعات مندرج در جدول شماره 2)نشان میدهد که مقدار ضریب مربوط به متغیر meid برابر با 319/0+ میباشد و علامت آن مثبت است؛در حالیکه انتظار معمول این بود که علامت این ضریب منفی باشد؛یعنی قاعدتا میباید با افزایش نرخ رشد اشتغال در بخش صنعت، نرخ بیکاری کاهش یابد، در حالیکه نتایج به دست آمده حاکی از این حقیقت است که برای اقتصاد ایران در دوره مورد بررسی با یک درصد افزایش در نرخ رشد اشتغال در بخش صنعت، نرخ بیکاری به میزان32 صدم درصد افزایش مییابد.
-متغیر تغییر در نرخ رشد اشتغال بخش خدمات جدول شماره(2)نشان میدهد مقدار ضریب متغیر mesd برابر با 389/3-میباشد و همانگونه که انتظار میرفت، علامت منفی آن بیانگر این مطلب است که در دوره مورد بررسی، برای اقتصاد ایران، با افزایش نرخ رشد اشتغال در بخش خدمات، نرخ بیکاری کاهش یافته است؛ضمنا مقدار آماره t برای این متغیر 411/3-میباشد که حاکی از معنیدار بودن ضریب آن در سطح 99 درصد اطمینان از نظر آماری میباشد.
اطلاعات جدول شماره(4)نشان میدهد که ضریب متغیر ird (تغییر در نرخ رشد ارزش افزوده بخش صنعت)برابر با 144/0 و از نظر آماری در سطح 99/0 اطمینان، معنی دار میباشد؛البته علامت این ضریب مثبت میباشد که خلاف انتظار معمول میباشد و این دقیقا همان مطلبی است که در مدل قبل نیز ملاحظه شد؛به عبارت دیگر، در طول دوره مورد بررسی، رشد محصول بخش صنعت نتوانسته است نرخ بیکاری را کاهش دهد در توجیه این مطلب، به نظر میرسد عواملی که برای مدل قبل ذکر گردیده، در اینجا نیز صادق میباشد."