خلاصه ماشینی:
"براهین استدلال لیسون01،3اکنون روشن و شفافاند زیرا منتقدی که از شخصیتپردازی روانشناختی به عنوان مبنای اصلی«کیفیت»کتاب حمایت میکند،و بر این امر پافشاری میکند که داستانهایی که این کاراکترها،خود را در آنها میبایند،میبایست در پویایی روان آن کاراکترها ریشه داشته باشد،در ظاهر انسانگرایی لیبرال است و برای آشکار کردن ماهیت ایدئولوژیک هردو دسته از آثار-هم داستانهایی که در آنها به این امر توجه نشان داده شده و هم داستانهایی که نادیدهاش گرفتهاند-توانا نخواهد بود.
این گزینه سوم،برنامهای است که نقد ایدئولوژیک به گردن میگیرد،ولی روشن است هنگامی که خوانندگان حقیقی،به جز منتقدان،پیرامون خوانششان مورد پرسش قرار میگیرند، اغلب گزینهی دوم را اختیار میکنند و خوانشهای«کژرو»فراون خواهد بود(سارلند:1991؛کریستین اسمیت:3991)اگرچه خوانشهای توافقی هم وجود دارد.
هنری جیروکس73فرآیند تجارت و کالا نمودن کودکان،آموزش و پرورش و فرهنگ طی سالهای اخیر در ایالات متحده را پیگیری کرد و در تأیید بحث خود به این نتیجه رسید که یک تعریف از دموکراسی که از دلآرای نوجوانان بر میآید این است:«دموکراسی یعنی آزادی عمل در خرید،مصرف و اتلاف هر آنچه آرزویش را دارند بدون دخالت محدودیتهای دولتی»(جیروکس 99:0002)؛صورتبندیای که میتواند ما را به درنگ بر فرضیات مصرفگرایانهای تشویق کند که در لایههای ایدئولوژیک متون سریالی و مجموعه کتابها نهفته است و خواستار بازبینی آنها باشد.
مرکز توجه در اینجا تولیدات انبوهی است که مخاطبشان دختران نوجوان و کوچکتر است با این حال چنانچه ما سازوکار ایدئولوژیک پژوهش او را در جامعه بهطور کامل درک کنیم،الگوهایی را پیشنهاد میدهد که راه را برای اکتشافات آتی در حوزهی ادبیات داستانی کودک و نوجوان باز میکند."