خلاصه ماشینی:
"این رویکرد را میتوان در منابع اسلامی نیز مشاهده کرد؛بدین شکل که همشینی ارتباطهای درونی است که یا پیش از همنشینیها وجود دارند و افراد را به همنشینی با یکدیگر برمیانگیزند یا در خلال آنها پدید میآیند و سبب اثرگذاری بر یکدیگر و اثرپذیری از هم میشوند.
چگونه و با استفاده از چه راههایی میتوان از همنشینیهای مخرب تأثیر نپذیرفت؟ بخش اول:همنشینی و اثرگذاری فصل اول:همنشینیها اثرگذارند ساترلند و کرسی درخصوص آثار همنشینی معتقدند افراد در خلال این نشستوبرخاستها،فنون و نگرشهای کجروانه را میآموزند و همنشینان میکوشند تا با بهره گرفتن از ابزارها و ترفندهای خاص،فرد را وادارند به دلخواه آنها فکر،احساس و رفتار کند.
امام صادق(ع)به جمعی از یارانشان فرمود:"به راستی این را حق خود میدانم که پاکانتان را به گناه بیماران بازخواست کنم!و چگونه چنین حقی نداشته باشم؟حال آنکه خبردار میشوید کسی از شما رفتار ناشایستی داشته است اما سرزنش نمیکنید،از او کناره نمیگیرید و نمیآزاریدش تا آن رفتار را ترک کند".
تحلیل برخی از مفسران اسلامی از آیه 45 سوره نمل:"قوم لوط رفتارهای ناشایست یا مقدمات آنرا در محافل عمومی و در برابر یکدیگر انجام میدادند،بیآنکه کسی انکار یا اعتراض کند،آنگاه در حالی که یکدیگر را میدیدند به هم مینگریستند و آن رفتارها را بدون شرم یا بیم از نگاه یدگران به یکدیگر مینمایاندند پس حیایی که مانع انجام علنی آن رفتارها بود از بین میرفت و یکی از آثار این وضع استمرار در معصیت و فرورفتن در آن بود".
امام صادق(ع):"به راستی این را حق خود میدانم که پاکانتان را به گناه بیماران بازخواست کنم!و چگونه چنین حقی نداشته باشم حال آنکه خبردار میشوید کسی از شما رفتار ناشایستی داشته است اما سرزنشش نمیکنید از او کناره نمیگیرد و نمیآزاریدش تا آن رفتار را ترک کند"."