چکیده:
دان کیوپیت، که خود کشیشی ژورنالیست است، نظراتی افراطی درباره اعتماد کامل بر علم
داشته و بر اساس آن، معرفت بخشی دین و آموزه های آن را انکار می کند. وی در این
بررسی ها، دچار تناقض گویی ها، مغالطه کاری ها و بی انصافی های فراوانی شده، به
گونه ای که دین را افسانه و اسطوره
معرفی کرده و همه آموزه های آن را در ردیف تعالیم خرافی جادو و طلسمات دانسته و
علی رغم توجه انحصاری وی به دین مسیح، همه نتایج بررسی میان علم و مسیحیت را بر همه
ادیان، حتی اسلام، تعمیم داده است. اما تقریبا همه رویکردهای وی نسبت به دین و
رابطه آن با علم، به طور اساسی در معرض انتقاد اساسی قرار دارد. نوشتار حاضر بررسی
انتقادی دیدگاه های وی به شمار می رود.
خلاصه ماشینی:
"از سوی دیگر، قضایای دینی مسیحیت، که دارای بارهای منفی یا ناقص از معارف و حقایق هستی درباره الهیات، طبیعت و انسان است و حمل چنین باری به خاطر تحریفی بودن آن دین است، مسلما دارای خاصیت معرفت بخشی و تبیینی یا توصیفی نخواهد بود و وجود این خصوصیت در ساختار یک دین، چگونه می تواند ملاکی برای بازشناسی و بررسی برخی ادیان مهم تر همچون اسلام باشد که همه متون مقدس و آسمانی آن، اعم از قرآن و حدیث، یکسره توصیفی، معرفت بخش، تعالی بخش و هدایت گر است؟ بنابراین ـ چنان که ملاحظه می شود ـ کیوپیت در بیان خود، مبالغه و خطابه گویی مضاعفی انجام داده است.
این دیگر چه منطقی است که فلسفه دین را صرفا با تکیه بر اندیشه های خرافی و آکنده از پارادوکس مسیحیت پرداخته و تصویر نموده و با اطلاق اندیشی و استبداد جزم گرایانه، مطلق دین را عاری از هر نوع حقیقت ماورایی دانسته و صرفا نوعی واکنش روانی انسان ها به زندگی معرفی کرده است؟ این سؤال پردامنه ای است که کیوپیت و همه جزم اندیشان انحصارطلب با آن مواجه بوده و هیچ پاسخی به آن نداده اند تا جهالت آنها نسبت به سایر ادیان و آموزه های بنیادین آنها را توجیه و تبیین سازد."