چکیده:
در این مقاله، باران در قرآن از منظر چندین کارکرد مورد مطالعه قرار گرفته است که
جذاب ترین آنها عبارتند از: کارکرد ارجاعی، کارکرد معناشناختی، کارکرد نشانه
شناختی، کارکرد روانشناختی (مفهوم باران در شبکه تداعی آزاد) و کارکرد اخلاقی
باران.
در این مقاله هر یک از کارکردهای اشاره شده با استناد به آیات قرآن مورد مطالعه
قرار میگیرند.
In this essay the rain in the Quran has several functions which most attractive of those are: reeferal function of rain، semantic function of rain، semiological function of rain، psychological function of rain، moral function of rain (rain's concept in matrix of free association) and phenomenological function of rain.
In this essay each of these functions have been studied by ascription them to the verses of Quran.
خلاصه ماشینی:
"کسی نیست که صدای جرس مرگ را نشنیده و سیمای مرگ را در گستره خاموش گورستانها ندیده و ندانسته باشد که دنیا اقامتگاه جاودانه انسان نیست، اما وقتی حافظ گذر عمر را در تصویر جریان آب، دیداری و در صدای زنگ کاروان، شنیداری میکند، جان و وجدان خواننده را فعال میکند، آنجا که میگوید: بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین کاین اشارت زجهان گذران ما را بس (14، غزل ش: 268) و یا : مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم جرس فریاد میدارد که بر بندید محملها(14، غزل ش: 1) مخاطب با خوانش فعال متن به، من- آنجا7 (دازین) دیگری انتقال مییابد و اقرار خواهد کرد که: من هرگز این مفاهیم را در هیچ جای دیگر ندیدهام مع هذا کسی را که آنها را در اینجا میخواند اقناع میکند که همیشه آنها را احساس کرده است (4، ص: 157).
مرگ زمین، نزول باران، اهتزاز و نشاط زمین بعد از سپری کردن دوران مرگ، سه حلقه به هم پیوسته از یک زنجیره حرکت و سه مرحله به هم پیوسته از یک فرایند حیاتند که خداوند با شناور ساختن ذهن خلاق خردمندان (قوم یعقلون) به درون جریان سیال این فرایند، قلوب آنها را به گرهگاه این آیه که همان تفسیر نشانه شناختی قیامت است اتصال میدهد: ان الذی احیاها لمحیی الموتی."