چکیده:
یکی از علل خلود و جاودانگی حافظ و اشعارش،الهام گرفتن ازمنبع پرفیض قرآن و احادیث رسول اکرم(ص)است. خواجه شمس الدین نه تنها حافظ قرآن بوده بلکه از فضیلت قرآنپژوهی نیز بهرهمند بوده است.او با علوم بلاغی و اعجاز قرآن آشنایی داشته و با تفسیر این کتاب آسمانی مأنوس بوده است و خود بارها در اشعارش به آن اشارت نموده است:
صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم
و به راستی باید شعرش را لسان الغیب بدانیم و چه زیباست که با زمزمهی اشعارش از کلام معنوی او بهرهمند شویم.در این مقاله پس از بررسی آشنایی حافظ با قرآن و تخلص او،به توجه او به حضرت علی(ع)و خاندانش پرداخته شده،دیدگاه متفاوت او در مورد مدح،راز جاودانگی شعر حافظ و اشارهیی که به نام برخی سورهها در شعر حافظ گردیده و الهامات و بهرهی او از آیات قرآنی در برخی از اشعارش بررسی گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"خواجه شمس الدین نه تنها حافظ قرآن بوده بلکه از فضیلت
این مقاله پس از بررسی آشنایی حافظ با قرآن و تخلص او،به
چرا گفته است:کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب
در بیت آخر غزل گفته است:حافظ اگر قدم زنی در ره خا ندان به صدق
و این تنها موردی است که حافظ ذکر حضرت امیر را بیان
میکند و ما بقی همه الحاقی است و فقط در این بیت از قدم زدن
قرآن مجید در آیات دیگری نیز به این نکته اشاره کرده و
قرآن در این آیه گفته است:ما امانت[-تعهد،تکلیف و
حافظ در غزلی به مطلع:کی شعر خوش انگیزد خاطر که حزین باشد
در واقع قرآن بیان نموده است افراد بشر نباید در برابر
در تمام این اشعار حافظ به داستان حضرت موسی اشاره
مراد از شبان وادی ایمن حضرت موسی است.
حافظ در غزلی به مطلع:شب قدر است و طی شد نامهی هجر
سلام هی حتی مطلع الفجر حافظ در شعر:ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
برای هر انسان ضروری است و چنین به نظر میرسد که حافظ
مضمون بیت را از آیهی 21 سورهی حجرات برگرفته است.
منظور این است اگر دربارهی کسی ظن بدی در دلت وارد شد
دستور دیگر آیهی این است که:«و لا یغتب بعضکم بعضا
اشارتی به آیهی 02 یوسف نموده است:و شروه بثمن بخس دراهم معدودهء و کانوا فیه من الزاهدین
این است که کاروانیان به چنین کاری اقدام کردهاند،زیرا در
*حافظ در اشعار خود از قرآن بهره و تأثیر پذیرفته است.
نمود معنایی آیات قرآن مشهود است."