چکیده:
در عصر رمانتیسیسم انسان با مفهوم جدیدی از حقیقت آشنا میشود که پایه و اساس آن برمبنای معنویات،فردیت،آزادی در بیان و تفسیر تاریخ و همچنین آزادی در بیان احساسات ناب انسانی میباشد.بطوریکه وجود یکایک این خصوصیات مانند عنصری حیاتی در زندگی هر فرد و هر جامعه ضروری میباشد.
خلاصه ماشینی:
"بدین ترتیب پس از شکست سنگین جنبشهای بزرگ و انقلابیونی که باید اهداف اصلی دوره روشنگری را دنبال میکردند،به علت آنکه نتوانستند از طریق منطق (به تنهایی)راهکارهایی برای ساختن تمدن بشری ارائه دهند و همچنین بدلیل عدم -------------- (*)عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی توانایی منطق در بیان و تفسیر راز هستی و کهکشانها و زندگی بشر،یکی پس از دیگری شکست خورده و کنار گذاشته شدند.
اما رنج جسمانی هر قدر هم که برای وی ملالآور بود نتوانست جلو نبوغ و استعداد سرشار این شاعر و نویسنده جوان را بگیرد،وی از پانزده تا هفده سالگی به ترجمه و تفسیر اشعار یونانی پرداخت و کتابی در باب تاریخ ستارهشناسی و نیز کتاب دیگری در مورد هنر عهد باستان به رشته تحریر درآورد.
جایی از عشق و عطوفت سخن به میان میآورد و آنرا دستمایه تعالی نوع بشر میخواند و جایی دیگر همین عشق و عاطفه را پوچ و بیمایه قلمداد میکند و معلوم نیست که آیا آشفتگیها و بیثباتیهای اجتماعی و سیاسی آن دوره باعث اندیشهها و افکار متناقض این نویسنده و شاعر بوده است یا اینکه ریشه در سرشت ذاتی و طبیعی او دارند.
منظومه دیگر او ẓLe GrazieẒ نام دارد که این نیز نمادی از اوج توانایی این شاعر است در زمینه نثر بزرگترین اثر این نویسنده همانطور که قبلا نیز اشاره شد رمانی است بنام ẓUltime lettere di Jacopo OrtisẒ این رمان که در واقع داستان زندگی خود نویسنده است،بصورت مکاتبه بین جوانی بنام یاکوپو اورتیس و جوان دیگری بنام«لورنتزو آلدرانی»1میباشد."