خلاصه ماشینی:
مؤلف به برخی از ظرافتها و آرایههای بدیعی در شعر حافظ پرداخته است؛همچون آرایههای بدیعی تناس،ایهام تناسب،تضاد،ایهام تضاد،ایهام و تبادر؛بخصوص که شواهد مثال برای این آرایهها را از غزلهای شمارهء 001 به بعد انتخاب نموده و سعی داشته است که شواهدی نقل شود که یافتن این آرایهها در آنها نیاز به دقّت و تأمل دارد.
آنچه در زمینهء شعر حافظ مجال بسیاری برای تحقیق،تفحّص و پژوهش دارد و میتوان به آن پرداخت،حوزهء زبان،ساختار و فرم شعر اوست؛از بررسی مسائل معانی، بیانی و بدیعی گرفته تا صرف و نحو زبان، انواع موسیقی شعر،نحوهء گزینش واژگان و حتّی بررسی تکواجهای به کار گرفته شده در کلمات از نظر مخرج تلفّظ آنها مؤلف دو نکتهء مهم را دربارهء تناسب ذکر میکند:1.
«ضرورت تصحیحی کاملا معتبر از دیوان حافظ»:اختلاف نسخههای خطّی بهجا مانده از متون فارسی در ضبط کلمات و عبارات و افزونیها و کاستیها،متأسفانه واقعیتی موجود و تلخ است و نسخههای متعدّد بسیاری از دیوان حافظ،با توجه به دخل و تصرّفهای بسیار شاعر در شعر خود جهت تعالی و تکامل هنری آن،از دههء اول قرن نهم به وجود آمده است که در میان این همه نسخهء خطّی،حتّی دو نسخهء شبیه به هم نمیتوان یافت.
تکرار واژه یا واژگانی در بیت که در ابیات قبل آمده و از کلیدواژههای بیت محسوب میشود و محور موضوع و مضمون بیت واقع شده،قرینهای بر پیوستگی و ارتباط این بیتها با یکدیگر است میتواند کمک کند تاحد اقل حدس بزند ترتیب و توالی ابیات چگونه است و اینکه در نظر داشتن و توسّع این قرائن و نشانهها دربارهء ترتیب تمام یا بعضی از ابیات دیگر غزلهای حافظ نیز،به نظر راهگشا و سودمند است.