چکیده:
<p dir="RTL">تمایل به زیبایی یک خواسته درونی و فطری بشر است که همواره در طلب آن می‌باشد. به گواهی تاریخ، جراحی زیبایی در اسکندریه و روم قدیم وجود داشته و از سابقه عمل جراحی پلاستیک و زیبایی در ایران نیز بیش از 5 دهه می‌گذرد.</p> <p dir="RTL">پیشرفت‌ها و تحولاتی که در مفهوم «بیماری» به وجود آمده، روانپزشکان و صاحب‌نظران حقوقی را بر آن داشت که اختلال روانی ناشی از نقص ظاهری افراد را نوعی بیماری قلمداد کنند و اعمال جراحی زیبایی که به منظور حفظ تعادل روحی و بهبود روانی فرد انجام می‌گیرد نیز درمان آن تلقی نمایند.</p> <p dir="RTL">تردیدهای اساسی که در مشروعیت اعمال جراحی زیبایی وجود داشت نتیجتا با توجه به قصد معالجه و درمان در این گونه ‌ها و نظریات فقهای معاصر در جواز اعمال جراحی که به قصد زیباسازی انجام می‌گیرد برطرف گردید و اعمال جراحی زیبایی مشروع قلمداد شد. همچنین برای جرم نبودن این اعمال وفق بند 2 ماده 59 قانون مجازات اسلامی، شرایط ماده مذکور نیز می‌بایست جهت رفع مسوولیت جراح زیبایی رعایت گردد.</p>تمایل به زیبایی یک خواسته درونی و فطری بشر است که همواره در طلب آن می باشد. به گواهی تاریخ ، جراحی زیبایی در اسکندریه و روم قدیم وجود داشته و از سابقه عمل جراحی پلاستیک و زیبایی در ایران نیز بیش از ٥ دهه می گذرد. پیشرفت ها و تحولاتی که در مفهوم «بیماری » به وجود آمده ، روانپزشکان و صاحب نظران حقوقی را بر آن داشت که اختلال روانی ناشی از نقص ظاهری افراد را نوعی بیماری قلمداد کنند و اعمال جراحی زیبایی که به منظور حفظ تعادل روحی و بهبود روانی فرد انجام می گیرد نیز درمان آن تلقی نمایند. تردیدهای اساسی که در مشروعیت اعمال جراحی زیبایی وجود داشت نتیجتا با توجه به قصد معالجه و درمان در این گونه ها و نظریات فقهای معاصر در جواز اعمال جراحی که به قصد زیباسازی انجام می گیرد برطرف گردید و اعمال جراحی زیبایی مشروع قلمداد شد. همچنین برای جرم نبودن این اعمال وفق بند ٢ ماده ٥٩ قانون مجازات اسلامی ، شرایط ماده مذکور نیز می بایست جهت رفع مسوولیت جراح زیبایی رعایت گردد.
خلاصه ماشینی:
"بحث اصلی این جاست که اگر شخصی به جهت عمل جراحی زیبایی مراجعه نموده ، هیچ گونه نقصی در ظاهر و یا در کارکرد و وظیفه ی ذاتی آن عضو نداشته باشد و صرفا جهت زیبا شدن مراجعه نماید بیمار محسوب می گردد یا خیر؟ آیا صرف نارضایتی فرد از آن عضو، بدون این که عیب و نقص ظاهری و کارکردی داشته باشد، می توان او را بیمار محسوب کرد؟ به نظر می رسد که با گسترش مفهوم بیماری و پیشرفت اجتماع در عصر جدید و این که متقاضیان اعمال جراحی زیبایی به گواهی روانپزشکان ، اکثرا دچار یک نوع اختلال فکری و احساسی به شکل ناخشنودی از یک قسمت از بدن خود هستند، این اختلال را می توان نوعی بیماری محسوب و درمان آن را نیز مشروع قلمداد کرد.
با توضیحات فوق جایگاه برائت در جراحی های زیبایی کجاست ؟ آیا برائت در جراحی هایی که به قصد زیباسازی انجام می شود موجب رفع مسؤولیت جراح زیبایی می شود؟ قانونگذار ایران به تبع فقه امامیه تعهد پزشک را تعهد به نتیجه می داند، لیکن بر اساس فتاوای مأخوذه اعمال جراحی زیبایی امری جایز است و در عمل نیز مشاهده می شود که حتی وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی نیز که خود از سازمان های دولتی است متخصصینی را در این زمینه تربیت می نماید، لذا اعمال جراحی زیبایی مغایرتی با شرع نداشته و از مصادیق اعمال جراحی مشروع مذکور در بند دوم ماده ٥٩ قانون مجازات اسلامی می باشد و در صورتی که پزشکی با رعایت سایر شرایط قانونی بدان مبادرت نماید، مرتکب عمل مجاز گردیده و درنهایت از مسؤولیت و مجازات معاف خواهد بود."