چکیده:
در این مقاله ویژگیهای شعر زنده یاد نصرالله مردانی، شاعر حماسهسرای انقلاب در
مجموعه آتش نی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.یکی از برجستهترین مشخصه شعر
مردانی تصویرگریهای بدیع و زنده اوست که یا به صورت ترکیبات اضافی(اضافه
تشبیهی-اضافه استعاری)است و یا در قالب اسناد مجازی، درمتن گسترش یافته
است.نصرالله مردانی در سال 1326 متولد و در اسفندماه سال 1382 پس از زیارت قبور
شهیدان کربلا بر اثر ابتلا، به سرطان روده در گذشت و در زادگاهش کازرون به خاک
سپرده شد.
خلاصه ماشینی:
"طبیعت صامت است و قادر نیست که همه زیبائیهای خود را بیان کند، در این میان، شاعران و هنرمندانند که با سفینه خیال به عمق زیبائیهای نامکشوف طبیعت راه مییابند و خواننده را به باغ رقصآمیز کلمات دعوت میکنند ازاینرو مردانی گلدستههای مساجد را به باغ شاداب و خرم تشبیه میکند تا مسجد و قرآن بوییدنی شود و در ذات تنفس انسان جریان یابد: بوی باغ خرم گلدستهها بوی مسجد بوی قرآن میدهی (ص 16) شاعر، در کارگاه تخیل، غبار کهنگی را از رخسار لحظهها میزداید؛مفهوم و مضمون کهنه«تکرار»را از متن و ذهن و لحظهها، لایروبی میکند؛زمان را بازسازی و بازآفرینی میکند تا مخاطب با رها ساختن ذهن در جریان سیال تداعیها، منجی موعود را استثمام کند و نفس کشیدن در متن خورشید را به تجربه بنشیند: بوی پایان زمان انتظار بوی آن خورشید پنهان میدهی (ص 16) در عرصه تخیل خلاق شاعر، اشک به رنگ فرات در میآید تا از چشمان خاک بجوشد و با قرار گرفتن در منظومهای از کلید واژگان عاشورایی، دستمایه سوگواری گلهای کربلا شود: فرات اشک ز چشمان خاک میجوشد به سوگواری گلهای کربلا با ما (ص 42) رویکردهای نوعی تصاویر اغلب تصاویر شعری مردانی در مجموعههای قیام نور و خون نامه خاک و آتش نی، مجهز به جوهره حماسی است و اصلا لحن، بافت، زبان حماسی؛حرف اول شاعر را در اشعار او میزند."