صلح بااسرائیل از دیدگاه فقهی

"این که، سرزمین فلسطین قبل از فتوحات اسلامی تحت سلطه رومیان بوده است و دوم آن که، فتح این سرزمین به دست مسلمانان از راه لشکر کشی و جنگ صورت گرفته است، که در اصطلاح فقه اسلامی «مفتوحة عنوة» خوانده و چنین تعریف می شود: «سرزمین هایی که با لشکرکشی مسلمانان و به کمک قوای نظامی و پس از جنگ بین آنان و ساکنان آن سرزمین گشوده شده باشد. امام مالک - این فتوا از امام حنبل نیز روایت شده است - چنین فتوا داده است: سرزمین های فتح شده تقسیم نمی شود، بلکه برای مسلمانان وقف می شوند و مالیات زمین جهت منافع عمومی آنان هزینه می شود، مثل هزینه سربازان، ساختن پل ها، مساجد و کارهای عام المنفعه؛ البته در صورتی که امام در تقسیم آن مصلحتی در نظر نداشته باشد. 2. امام ابوحنیفه و ثوری - چنان که همین نظر در روایت دیگری از امام احمد بن حنبل نقل شده - عقیده بر این داشتندکه: امام (رهبر مسلمانان) با این زمین ها دو کار می تواند انجام دهد: آنها را بین جنگجویان مسلمان تقسیم کند یا به دست اندرکاران زمین واگذاشته، از آنان مالیات بگیرد. () با روشن شدن مسئله اشغال اسرائیلی و ابهام زدایی از اهداف آن، پاسخ کوتاه پرسشی که مطرح شد، این گونه خواهد بود: بر مسلمانان فرض است که جهت باز پس گیری تمامی سرزمین فلسطین تلاش کنند، همچنان که هرگونه ارتباط و بده بستان با این دولت که پایگاه استعماری دولت های غربی است، جایز نمی باشد و مسلمانان می بایست از آن پرهیز نمایند."