خلاصه ماشینی:
"در این میان،میتوان کارنامهای هم تهیه کرد و بخشی از دانش پزشکی که تا پانصد سال قبل پزشکان سراسر جهان بدان دست یافته بودند از حجم امروزی منها کرد،تا سهم گذشته و حال روشن شود.
دلیل این مدعا آن است که گرچه پیش از صفویه پزشکان و دانشمندان ایرانی در سطح کشورهای اسلامی شناخته شده بودند اما اکثر آثار آنان به زبان عربی بود و متونی که به زبان فارسی نگاشته میشد اقبال عمومی نمییافت.
شاید بد نباشد به این نکته اشاره شود که فی المثل در بازار نشر ترجمههای متعددی از یک متن پزشکی جدید سالهاست که بارها با نامهای مختلف از سوی مترجمین مختلف عرضه میشود و از آن سو در زمینه ادبیات فارسی،هم تصحیحها و پژوهشهای بسیاری به شکل کامل و گزیده از آثار شاعران و نویسندگان کهن و معاصر یافت میشود اما مثلا از ترجمهء الحاوی رازی و تصحیح ذخیره خوارزمشاهی خبری نیست،پیش از این،کسانی بخشهایی از این متون را ترجمه و تصحیح کردند اما وقتی که کارهای انجام شده به بازار نشر آمد،افتادگیها و خطاها آشکار شد و کارها متوقف گردیدند.
فرض کنید اگر خطای چاپی مصرف یک داروی گیاهی سه مثقالی را سی مثقال ضبط کند چه خواهد شد؟یا در متنی که از سوی یک استاد دانشگاه تصحیح و از سوی یک دانشگاه دولتی معتبر چاپ بشود،واژه«زمه»که به معنای زاج است اشتباها«رمه»تشخیص داده شود و در پانویس به عنوان توضیح آمده باشد رمه،به معنای استخوان پوسیده است!!!
ص 36،در الفبای زبان عربی حرف پ نیست پس ابن سراپیون را چگونه باید توجیه کرد؟درست آن است که این سرابیون یا ابن سرافیون باشد که در متون کهن همچنین است آورده شود."