خلاصه ماشینی:
"مهمترین فایدههای این فرهنگنامهء دو جلدی اینهاست: الف)بینیاز کردن محققان معماری و تاریخ معماری ایران زمین از جستجو در چندین عنوان و مجلد کتاب مرجع؛ ب)نشان دادن توانایی زبان فارسی در بیان مفاهیم معماری و گسترش و ترویج واژگان از یاد رفتهء معماری در زبان فارسی؛ ج)نشان دادن واقعی راه طیشده در زمینهء اصطلاحات و اعلام معماری و تمهید مقدمه برای ادامهء راه تهیهکنندگان کتابهای مرجع عمومی در جهت تهیهء کتابهای مرجع تخصصی؛ د)به دست دادن تصویری تازه و جامع از معماری بر مبنای دیدگاه کلنگر،که نهتنها آثار معماری،بلکه شهر و بستر فرهنگی و اجتماعی و تاریخی و طبیعی و پدیدآورندگان معماری و ذهنیت و اسطورههای مربوط به معماری را در بر گیرد،از طریق در کنار هم نشاندن همهء مفاهیم و اصطلاحات و اعلام ذیربط.
پرسش این است که اگر ویرانی آثار معماری در این فرهنگنامه مدخل نشود و از اعمال و سرگذشت ویرانگران آثار سخن نرود،در کدام حوزه باید به آنها پرداخت؟ مدنی شیرازی مدرس مدرسهء معروف منصوریه در شیراز بوده است؛شوریدهء شیرازی تولیت تکیه و آرامگاه سعدی را بر عهده داشته است و قصهء مربوط به او،طرز مدیریت منزلش را،که حتما به معماری ربط دارد،بازگو میکند؛در مورد سید محمد باقر شفتی علاوه بر بنای مسجد سید اصفهان،همین بس که دو کتاب تذکرهء مآثر الباقریه به قلم میرزا محمد علی وفای زوارهای و بیان المفاخر نوشتهء سید مصلح الدین مهدوی درباره آثار و احوال اوست.
ناقد فرهنگنامه در مورد فاصلهء دریاچهء بختگان تا شیراز تشکیک کرده است؛فرهنگ معین و دایرة المعارف فارسی مصاحب این فاصله را 05 کیلومتر و دانشنامه بزرگ اسلامی آن را 58 کیلومتر ذکر کردهاند و ممکن است هیچیک از آنها خلاف واقع نباشد."