چکیده:
در این مقاله شخصیت و روانشناسی سیاسی حضرت آیت الله العظمی بروجردی (ره) از مراجع تقلید شیعه امامیه بر مبنای نظریه آبراهام مازلو بررسی شده است با توجه به «مفاهیم محوری» این نظریه، که بررسی بهترین نمونه انسانی یعنی خلاق ترین، سالم ترین و رشد یافته ترین انسانهابرای کشف ماهیت انسانی به کار گرفته شده است. ابعاد گوناگون شخصیت این عالم روحانی از تولد، تحصیل و بالاخره زمان مرجعیت که سرشار از نکات آموزنده و عبرت آمیز است مورد تحقیق قرار میگیرد. آیت الله بروجردی نمونه عالی از شخصیت علمی، سالم، فرهیخته، سرآمد و خودشکفتهای است که مازلو از آن یاد میکند
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر این، آیتالله بروجردی به موقعیت شاه نیز توجه داشت ایشان معتقد بود شاه زیر فشار دولتهای بیگانه میباشد و به صلاح نیست که دولت تضعیف شود، زیرا اگر شاه احساس کند که در داخل موقعیت وی تضعیف شده برای حفظ خود تسلیم بیگانگان میشود.
(برزگر، پیشین، ص 329) از حالات حضرت آیت الله بروجردی توجه به خاندان پیامبر اکرم( است و اوج و عرفان وی را میتوان در این ارتباط دید؛ «یک بار چشم ایشان بسیار درد میکرد بهطوری که نیاز به عینک پیدا کردند.
این خلوص و دوری از ریا و جلب نظر خلق خدا، در شخص ایشان به عنوان مرجعیت تام شیعیان، پیچیدگیهای خاص را نیز در بر میگرفت: «وی کاملا توجه داشت که او پیشوا و مقتدای مردم است و چه بسا کاری که فی نفسها مباح یا مستحب است اما صدور آن کار از وی مورد استفاده و کمکم به صورت ریا و خودنمایی در میان افراد نالایق، رواج پیدا کند، لذا از چنین عملی خودداری میکرد.
اگر چه پیشزمینه تاریخی آیتالله بروجردی در مورد مشروطه باعث شد در سیاست اقدامی صریح نداشته باشد، ولی با زندگی سالم همراه با داشتن خصوصیات بارز انسانی، ادراک عینی از واقعیت، پذیرش خود و دیگران، سادگی و طبیعی بودن، تمرکز بر روی مشکلات به جای تمرکز روی خود، احساس درک تازه و مداوم، تجربههای اوج یا عرفانی، خلاق بودن و بالاخره مقاومت در برابر فرهنگپذیری، ویژگیهای یک فرد کامل را بر اساس تئوری مازلو دارا بود و از این نظر، وی به عنوان یک الگوی عملی، همه ما مسلمانان را به ایجاد زندگی با ثبات و متعادل همراه با سعادت در دنیا و آخرت رهنمون میسازد."