خلاصه ماشینی:
"اما بسیار موارد در قرآن هست که از ترجمهء تفسیری گزیری نیست،چنانکه خود ناقد محترم هم با همه آگاهی و پرهیزش از این موضوع کرارا در همین نقد مجبور به انجام دادن آن گردیده است.
ترجمهء سرراست این عبارات (چنین و چنان شد و)«خدا دانست»است«و تاخدا بداند»،اما از آنجا که علم الهی تابع معلوم نیست و علمی است سابق و ازلی و مقدم بر رخداد افاعیل بشری و رویدادهای جهانی، لذا مترجم به ویژه مترجمان جدید همه به این مسأله توجه کردهاند و آن را«خدا میدانست»یا «تا خداوند معلوم بدارد»ترجمه میکنند که دخالت دادن تفسیر در ترجمه است برای رفع یک محظور کلامی و عقیدتی.
اما برای تأمل بیشتر ناقد دانشمند،که این همه به ریزهکاریهای نحوی علاقه دارند عرض میکنم اگر مراد خداوند این بود که«ما را به راست هدایت کن»بایست و میفرمود: اهدنا الی الصراط المستقیم چون هدایت همیشه با«الی»به کار میرود.
3. [در مورد نکتهء مربوط به شمارهء 2 نقد سورهء بقره]در ترجمهء عبارت قرآنی و لو شاء الله لذهب بسمعهم و ابصارهم (بقره،02)آوردهام:«خداوند اگر میخواست شنوایی و بیناییشان را از بین میبرد»ناقد محترم اشکال کردهاند که«لو»در اینجا معنای ماضی ندارد.
حاصل آنکه ترجمهء بنده از این عبارت در کمال صحت و دقت و با معنای سرراست است و از آراء بزرگانی چون ابن عباس،ابن قتیبه و شیخ طبرسی(و دهها تن دیگر که برای اختصار و شلوغ نشدن بحث،به آنها استناد نکردم)پشتوانه دارد.
ناقد محترم به این ترجمهء سرراست که مطابق با همهء ترجمههای فارسی و صحیح قرآنی است ایراد گرفته و گفته است ترجمهء درست چنین است:«به پیمان من وفا کنید،به پیمان شما وفا میکنم»."