چکیده:
مجله کاوه که در دو دوره مختلف تاریخی و با دو سبک و هدف متفاوت انتشار
مییافت، از جنجالیترین و بحثبرانگیزترین نشریات تاریخ مطبوعات ایران است. بهویژه
دوره دوم آنکه محور این پژوهش را شکل میدهد، با رهیافتی نقادانه به مسائل سیاسی ـ
اجتماعی ایران نگریسته و با طرح پرسشها و دغدغههای روشنفکران آن عهد در تکوین
اندیشه اجتماعی ـ سیاسی غربگرا، تجددطلبی و شبهمدرنیسم مطلقه عهد رضاشاه اثری
مستقیم و تعیینکننده داشته است، تا جایی که میتوان ادعا کرد، گردانندگان کاوه در
تحکیم پایههای فکری دیکتاتوری رضاشاه و نیز در فرآیند اصلاحات و نوسازی آن دوره
بهمثابه ایدئولوگهای دولت مطلقه و مدرن ایفای نقش کردند.
خلاصه ماشینی:
"کاوه درصدد نفی مطلق اینگونه فعالیتها نبود اما اعتقاد داشت که در ایران و بهطور مشخص در این برهه خاص، در این حوزه بسیار افراط شده است و همه نیروها و استعدادها و سرمایههای ایران که میتوانند در عرصههای دیگر به شکوفایی کشور کمک نمایند، به سیاست و آنهم در شکل مبتذل آن روی آوردهاند: «تصور میکنیم در ایران در این باب افراط شده و بهجای آنکه از هزار نفر طبقه بیدار و باهوش مملکت، پانصد نفر به توسعه تعلیم عمومی و دویست نفر به ترقی صنایع جدید و علم ماشینآلات و عده کثیری به ترویج ورزشهای بدنی و صد نفر به جهاد در اصلاحات اجتماعی و آزادی زنها و قبول لوازم تمدن غربی و پنجاه نفر دیگر برای ترویج ادبیات و تاریخ و حفظ زبان فارسی و عده دیگر به محاربه با امراض قتاله و مخصوصا امراض تناسلی، و جمعی به جنگ با تریاک و الکل که از اعظم آفات ملی و اسباب انقراض نسلی و اخلاقی هستند، بکوشند و ضمنا در هزار نفر ده نفر نیز سیاسی بشوند و بیست نفر هم اجزای ادارات، آنهم باز بهشرط اینکه اوقات خود را منحصرا در سیاست و ادارهبازی صرف نکنند، بلکه به امور اساسی دیگر هم برسند..."