چکیده:
مقاله حاضر میکوشد با طرح مفهوم عرصه عمومی نوین (دیجیتالی / مجازی) که با گسترش
فناوریهای جدید ارتباطی ـ اطلاعاتی در جوامع اسلامی در حال تکوین است، به یکی از
مهمترین الزامات مشارکت در این عرصه یعنی سواد رسانهای بپردازد. مفهوم سواد رسانهای به
شکلگیری سیاست ارتباطی و رسانهای نوین در کشورهای جهان سوم کمک میکند که هدف
آن ایجاد آمادگی برای مشارکت و زندگی در این عرصه عمومی جدید است.
خلاصه ماشینی:
"چکیده مقاله حاضر میکوشد با طرح مفهوم عرصه عمومی نوین (دیجیتالی / مجازی) که با گسترش فناوریهای جدید ارتباطی ـ اطلاعاتی در جوامع اسلامی در حال تکوین است، به یکی از مهمترین الزامات مشارکت در این عرصه یعنی سواد رسانهای بپردازد.
مفهوم سواد رسانهای به شکلگیری سیاست ارتباطی و رسانهای نوین در کشورهای جهان سوم کمک میکند که هدف آن ایجاد آمادگی برای مشارکت و زندگی در این عرصه عمومی جدید است.
به نظر میرسد همانگونه که پیدایی رسانههای سنتی مانند رادیو و تلویزیون سرانجام پس از چالشهای فراوان به تعریف رابطهای جدید بین دین و این رسانهها منجر شد و مفاهیمی نظیر کلیسای الکترونیک، در جهان مسیحیت و مفتی الکترونیکی در جهان اسلام (اندرسون، 2003: 887)، به بهترین وجه یادآور چنین رویکردی است، اکنون نیز باید این رابطه، بهویژه از منظر شکلگیری و تکوین عرصه عمومی نوین (اینترنتی/مجازی)، و میزان و نحوه مشارکت توده مسلمان در جوامع اسلامی یا اجتماعات مسلمان پراکنده (دیاسپورای اسلامی)(5)، مورد توجه جدی قرار گیرد.
در این صورت، چه اتفاق خواهد افتاد؟ آیا در شرایط کنونی جهان که آشنایی و کاربرد این رسانهها امری ضروری و یکی از عناصر مهم سواد نوین تلقی میشود، این به معنای دورافتادن و عقبافتادن افراد با گرایش دینی بیشتر نیست و یا دیر یا زود، همان اتفاقی که برای آنان در مواجهه با رادیو و تلویزیون افتاد، در ارتباط با این رسانههای جدید نخواهد افتاد؟ از دیگر سو، رسانههای نوین، و بهویژه اینترنت، فرصتی برای ارتقای عرصه عمومی و حتی تکوین عرصه عمومی نوین فراهم آورده است که در کشورهای جهان سوم و اسلامی خود فرصتی بیبدیل خواهد بود."