خلاصه ماشینی:
"از آنجا که محور اصلی مباحث کتاب موضوع ترجمه قرآن است،به دو دلیل توضیح برخی نکات ضروری به نظر میرسد: نخست اینکه آنچه را مؤلف محترم در خصوص ترجمه قرآن بیان داشته،خود تا چه اندازه در ترجمه آیات این کتاب ضروری تشخیص داده و بکار بسته است؛دیگر اینکه پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران،نهضت مبارک و میمونی در زمینهء پژوهشهای قرآنی،به ویژه ترجمه قرآن پدید آمده است که جا دارد به ترجمهء آیات قرآن با دقت و وسواس بیشتری تظر شود تا هرمؤلفی که در زمینهء مسایل اسلامی به تدوین اثری میپردازد خود را موظف بداند که اگر به اصول و مبانی ترجمه به خوبی واقف است و صلاحیت و شایستگی خویش را برای برگردان کلام الهی محرز میداند،ظرایف و دقایق آن را در تألیف خود بکار بندد-حتی اگر اثر وی مستقیما ترجمه قرآن نباشد-و اگر اهلیت خود را برای ترجمه آیات قطعی نمیداند به این نکته توجه داشته باشد که بهترین و شایستهترین اقدام در چنین حالتی مراجعه به یک یا چند ترجمه معتبر و نقل از آن است.
ص 24 در این برگردان چند نکته مورد غفلت یا تساهل قرار گرفته است: الف-«الذی»به«خداوند»ترجمه شده که هرچند از نظر مصداق صحیح است؛اما به طور قطع ترجمه آیه محسوب نمیشود،بلکه از باب تفسیر یا تعیین مصداق است.
»ص 18 گرچه فعل«اتبعت»به صیغهء ماضی و به همان معنایی است که در ترجمهء آیه آمده،اما چنانکه روشن است آوردن حروف شرط بر سر فعل ماضی باعث میشود که معنای آن به مضارع بدل شود و آیهء مذکور نیز قطعا از این مورد است و باید آن را به«پیروی کنی»ترجمه کرد،چنانکه مترجمان معاصر به این امر واقف بوده و بالاتفاق«پیروی کنی»آوردهاند."