خلاصه ماشینی:
"» (روم،02/03)را مطرح میکند و در پرتوی تفاسیر آن،بسیاری از مسایل انسانشناسی،جنینشناسی و چگونگی خلقت آدم را میآورد؛و چنین است مباحث دیگر این کتاب در آن روزگار که آغاز رویکردهای جامعهء اسلامی به مسایل علمی و تجربی است،به شدت مورد توجه قرار میگیرد و عالمان و فقیهان بسیاری به آن تقریظ مینویسند و محتوای آن را میستایند.
31 در این قرن عالم جلیل سید محمد حسن اصفهانی(م 3621 ق)،رسالهای پرداخته است کوتاه درباره اعجاز قرآن،با عنوان«رسالة و جیزة عزیزة فی اعجاز القرآن المجید»،وی در سفری که به تهران میرود،از چگونگی مانندناپذیری قرآن از او سئوال میشود؛براساس آنچه در مقدمهء کتاب آمده است سئوالکننده میگوید:از جمله وجوه اعجاز که همه پیشینیان و پسینیان بدان تأکید کردهاند،بلاغت قرآن است؛و بلاغت رعایت مقتضی حال است با فصاحت کلام و گفتهاند که بلیغترین آیهء قرآن آیهء «یا ارض ابلعی ماءک و یا سماء اقلعی...
وی به سال 5421 به تهران رفته و روزگاری از عالمان آن دیار استفاده کرده است؛و آنگاه برای فراگیری گستردهتر دانش و استفاده از محضر عالمان حوزه کهنسال نجف،به عتبات عالیات روی آورده و در مسیر راه،در کرمانشاه مدتی درنگ کرده و از محضر آقا محمد علی بهبهانی،عالم بلندآوازهء این قرن استفاده کرده است،سپس به اصفهان بازگشته و به تألیف و تدریس پرداخته است.
51 مصطفی بن حنفی،شافعی مصری(م 0821)،در این قرن کتابی پرداخت در تبیین و توضیح واژههای دشوار باب قرآن کریم،با عنوان«رسالة فی تفسیر غریب القرآن»،او واژههای کتاب را براساس حروف تنظیم کرده و توضیح داده است.
اکنون یاد کنیم از میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی(م 2031)،معروف به صاحب «قصص العلماء»که در این قرن آثاری در علوم قرآن رقم زده است،از جمله مقدمهء تفسیر وی با عنوان«توشیح التفسیر»یاد کردنی است."