چکیده:
یکی از مشکلات ساختاری بخش کشاورزی در اقتصاد ایران،جریان سرمایه از این بخش به بخشهای دیگر اقتصادی است که سیاستهای حمایتی دولت از این بخش تاکنون در کاهش این جریان چندان مؤثر نبوده است.در مقاله حاضر با ارائه تفسیری از نظریه درآمد دائمی،عوامل مؤثر بر جریان سرمایه از بخش کشاورزی به بخشهای دیگر تجزیه و تحلیل میشود.نتایج تجربی مقاله نشان میدهد که افزایش درآمد دائمی در بخش کشاورزی و صنعت بر تشکیل سرمایه در بخش کشاورزی اثر مثبت خواهد داشت.ولی افزایش درآمد دائمی بخش خدمات بر تشکیل سرمایه در بخش کشاورزی اثر منفی دارد و باعث خروج سرمایه از این بخش میشود.
خلاصه ماشینی:
"میشود:پرهیزگاری تشکیل سرمایه در کشاورزی را تابعی از تغییرات ارزش افزوده بخش در سال
تشکیل سرمایه در کشاورزی تابعی از تغییرات ارزش افزوده در این بخش با توزیع وقفه پنج ساله در نظر
نتایج این مطالعه نشان میدهد که تشکیل سرمایه در کشاورزی توسط بخش خصوصی به درآمد دائمی و انتظاری وابسته است و درآمد جاری انگیزه لازم را برای سرمایهگذاران به وجود
ارزش افزوده بخشهای مهم اقتصادی کشور طی زمان روی تشکیل سرمایه بخش کشاورزی است.
بدین ترتیب تشکیل سرمایه در بخش کشاورزی در درازمدت،منهای ضریب متغیر سال جاری(11 میلیون ریال)،به میزان 823 میلیون ریال افزایش
این ضرایب،اثر آنی تغییرات ارزش افزوده بخش خدمات را بر تشکیل سرمایه بخش
بعدی،تغییر ارزش افزوده در سال جاری در تشکیل سرمایه سال آتی نیز به صورت زیر اثر خواهد
خدمات باعث کاهش 74 میلیون ریال تشکیل سرمایه در بخش کشاورزی طی 4 سال آینده خواهد شد.
ارزش افزوده بخش خدمات بهطور متوسط پس از 7 سال و 322 روز بر تشکیل سرمایه بخش
خدمات در سال جاری سه سال بعد بر روی تشکیل سرمایه بخش کشاورزی بیشترین تأثیر را خواهد
اثرگذاری تغییر ارزش افزوده بخش صنایع و معادن بر تشکیل سرمایه بخش کشاورزی براساس میانگین
درصد تغییرات ارزش افزوده بخش صنعت و معدن اثر خود را بر روی تشکیل سرمایه بخش
بیشترین تأثیر ارزش افزوده این بخش بر تشکیل سرمایه آن،در سه سال آینده صورت گرفته است.
در این باره لازم است در صورت پدید آمدن رکود در بخش کشاورزی(کاهش ارزش افزوده)در سال جاری،دولت در سه سال آینده میزان"