چکیده:
گسترش جوامع انسانی و توسعه شهر نشینی موجب پیدایش پدیده هایی چون تخریب و آلودگی
محیط زیست شده است. به دلیل اهمیت بسیار این پدیده در روند حیات انسانی عصر
حاضر، در این نوشتار سعی شده است موضع شریعت در برابر تحولات حادث در محیط زیست
با استناد به منابع کتاب و سنت و دلیل عقل به دقت مورد شناسایی قرار گیرد. همچنین
تلاش شده است با طرح موضوعات متنوعی در قالب مسائل و قواعد فقهی، کلیه مسئولیت های
ناشی از آسیب و تخریب محیط زیست تبیین شود.در این نوشتار معلوم می شود مقولة محیط
زیست به خوبی مورد عنایت شریعت قرار دارد و احکام و الزامات صریحی در زمینه های
مرتبط با آن مطرح است.
خلاصه ماشینی:
"بی گمان، کلیه اقداماتی که به تخریب و نابودی منابع محیط زیست بینجامد و همچنین ویرانی های سطح کره زمین از قبیل فرسایش ها، سیلاب های مخرب و از این دست که از سوء تدبیر آدمیان و عدم اقدام مسئولانه آنـان بـرای پیـشگیری سر چشـمه می گیرد مصداق فساد ظاهر در آیه کریمه محسوب می شوند، به گونه ای که پیش از عقوبت اخروی باید کیفر دنیوی آن را چشید.
گر چه این آیه کریمه در مورد اموال ایتام و فرزندان تحت ولایت قهری سخن گفته و هر چند بحث های فقهی مشبعی پیرامون آن صورت گرفته است و فقیهان شرط بودن رشد در تصرفات مالی را از آن استفاده کرده اند، ولی به نظر می رسد تاب پذیرش معانی دیگری را هم داشته باشد، گر چه این معانی مورد غفلت واقع شده باشند.
3-4-3 نهی از آلوده کردن هوا:گرچه مسأله آلودگی هوا از مسائل حادث در زندگی بشر امروز است که به دلیل فزونی جمعیت و پیشرفت صنایع و تراکم کارخانه ها و وسایل حمل و نقل، استفاده روزافزون از انرژی سوخت فسیلی و نیز شرایط تحمیل شده بر بشریت در جریان درگیری های منطقه ای و جهانی و به کارگیری سلاح های میکروبی و شیمیایی و هسته ای به تهدیدی جدی برای حیات بشر تبدیل شده است، ولی در بعضی از عبارت های فقهی و احادیث نشانه هایی در دست است که به کمک آن میتوان موضع شریعت در آن باره را به طور خاص به دست آورد."