چکیده:
انجام فعالیتهای تربیتی الزاما باید از یک پیوستگی و جهتگیری معینی برخوردار باشد تا بتواند رسالت عظیم تربیت و ربوبیسازی را به درستی انجام دهد.ازاینرو، یکی از اساسیترین مسألهها شناخت راهبردها و جهتگیریهای دین اسلام در تربیت انسان است.بر این اساس،با بررسی قرآن کریم چهار راهبرد تعظیم،تکریم، تبیین،و تبشیر و تحذیر را به دست آوردیم که تعیین کنندهء جهتگیری فعالیتها و اقدامات تربیتی هستند.ما در این مقاله اهداف راهبردی را با عناوین خاصی مورد توجه و بررسی قرار دادهایم که عبارتاند از:1.اختبار2.اعتبار3.التزام4. اعتدال. سپس به شرح و تبیین هر کدام پرداخته و به این نتیجه رسیدهایم که سیر تربیت انسان از دیدگاه قرآن،با رعایت تربیت این چهار گام صورت خواهد پذیرفت.
خلاصه ماشینی:
"تفکر و تدبر در آفاق(طبیعت)و انفس(وجود انسان)در شکلگیری بینش توحیدی،بسیار مؤثر است و قرآن بسیار بر آن تأکید و به آن دعوت شده است،و نوعی راه کسب شناخت است که در آن،بدون واسطهگری،«دریافت» صورت میپذیرد و رمز آن نیز در این است که انسان با تفکر و تدبر در آفاق و انفس،دچار حیرت و سردرگمی در برابر عظمت آفریدگار هستی میشود و چون فطرت انسان خدا جوی است،01هر گاه مدار تفکر او در خلقت بسته شود،گو اینکه پنجرهای به سمت روشنایی گشوده شده،حس مطلقگرایی انسان را تحریک میکند و او را به سوی حقیقتی حقیقی کشانده و با خود میبرد.
هزاران نکتهء دقیق و ظریف در پیش روی انسان قرار میگیرد،توجه به حقیقت پنهان آفریدگار حکیم یکتای رحیم نیز با آن همراه میشود؛در این صورت،میتوان انتظار داشت که انسان،بدون نیاز به حفظ کردن برخی اطلاعات و تلاش برای گرفتن نمره و امتیاز،به باور و معرفت دینی دست یافته و در وجود خویش،خضوع و خشوع در برابر عظمت خداوند را احساس کند.
بر این اساس،مراحل دستیابی به مقام کرامت بدین صورت ترسیم میشود که انسان ابتدا نوع بشر را دارای شأنیت انسانی دانسته و انسانیت را ستایش کند، سپس به ایشان علاقهمند بوده و دوستی به دیگران را سرلوحهء عمل خویش قرار دهد؛در پی آن،خدمت کردن به دیگران را راه کسب کرامت دانسته و نهایتا، آن قدر برای انسانیت محبوب و مخدوم خویش ارج و ارزش قایل باشد که بتواند از خود عبور کرده و فدای او شود."