چکیده:
آقای فتحی در این مقاله ضمن اشاره به زمینه تاریخی افکار فمینیستی در ایران به خصوص در دوره مشروطه و پهلوی، به تأثیرات روزافزون فمینیسم در دوران پس از انقلاب به خصوص زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی پرداخته است. ایشان تنها عامل تغییر موقعیت و جایگاه زنان را تغییر ذهنیت و جهانبینی اعضای جامعه دانسته و مهمترین عامل این تغییر را آموزش زنان و رشد آگاهی آنان معرفی کرده است. وی در ادامه، با اشاره به تلاش حکومت اسلامی برای پیشگیری از پیشروی فرهنگ غربی، محرومیت بلندمدت زنان از رسانههای ارتباطی را غیرممکن دانسته است.
خلاصه ماشینی:
"حال با چنین توضیحاتی، چه تبیینی را میتوان برای این واقعیت یافت که در سالهای اخیر، موقعیت زنان در ایران بیش از گذشته به یک موضوع بحثانگیز عمومی تبدیل شده است؟ به عقیده من پاسخ به این سؤال را باید در بالا رفتن سطح آگاهیهای بخش عمدهای از زنان ایرانی، به ویژه در ارتباط با نقشهایشان در جامعه و در مقایسه با قرن گذشته و حتی دوره محمد رضا شاه یافت.
اشاره از این مقاله آقای فتحی چنین برمیآید که ایشان ضمن آنکه تغییر موقعیت و جایگاه زنان در ایران را امری لازم شمرده است، تنها عامل آن را تغییر در ذهنیت و جهانبینی اعضای جامعه و رشد آگاهیهای زنان دانسته است.
وی معتقد است هرچند رژیمهای گذشته از زمان مشروطه اقداماتی کردند که از جمله مهمترین آنها تأسیس نظام آموزشی مدرن توسط رضاشاه بود که از کشف حجاب نیز برای تغییر جایگاه زنان مهمتر بود، ولی بیشترین آگاهیها توسط فمینیسم و رسانههای ارتباطی حاصل شده است."