چکیده:
هدف این پژوهش تبیین رابطه دنیاگرایی و سلامت روان است. برای سنجش سلامت روانی از پرسش نامه (GHQ-28) که گلدبرگ و همکاران برای اولین بار آن را تنظیم کرده بودند، استفاده شد. برای سنجش دنیاگرایی با استفاده از منابع اسلامی یک پرسش نامه شصت سوالی تهیه کردیم که روایی و اعتبار هر دو پرسش نامه در سطح بالا و قابل قبولی است. این دو پرسش نامه در جامعه طلاب و دانشجویان، و در یک نمونه 276 نفری اجرا شد. نتایج حاصل از پژوهش نشانگر رابطه منفی و معنادار بین دنیاگرایی و سلامت عمومی است. همچنین بین دنیاگرایی و نوع تحصیلات (حوزوی، دانشگاهی) رابطه مثبت و معنادار به دست آمد که از بالاتر بودن سطح دنیاگرایی در دانشجویان در مقایسه با طلاب حکایت دارد. بین دنیاگرایی و وضعیت تاهل (متاهل، مجرد) نیز رابطه مثبت و معنادار به دست آمد؛ به این معنا که دنیاگرایی در افراد مجرد بیش از افراد متاهل است. نمونه آماری از طریق روش تصادفی خوشه ای برگزیده شد. برای بررسی فرضیههای پژوهش و تجزیه و تحلیل دادههای به دست آمده، از روش های آماری آزمون t همبستگی پیرسن، محاسبه واریانس و محاسبه ضریب اعتبار با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS استفاده شد.
خلاصه ماشینی:
"در نتیجه، برای دستیابی به این هدف، از آنجا که این بخش از پژوهش، نقش علی مقایسهای به خود گرفته است ـ زیرا محقق امکان تصادفی ساختن را نداشته است ـ در اینجا به مقایسة میانگینها پرداختهایم و هدف ما پاسخ به این دو پرسش است که آیا بین افراد متأهل و مجرد از لحاظ سطح دنیاگرایی تفاوت معناداری وجود دارد؟ آیا بین دانشجویان و حوزویان از لحاظ دنیاگرایی تفاوت معنادار است؟ در نتیجه، با توجه به واریانسهای دو گروه به کمک آزمون لوین 236 نخست یکسانی واریانسها آزمون شده، سپس با توجه به رابطة t و درجه آزادی مربوطه و سطح معناداری (0001/0=p) نسبت به معنادار بودن آنها قضاوت شده است.
نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که بین دنیاگرایی و پرسشنامة سلامت عمومی که در واقع اختلال در سلامت عمومی را میسنجد و نیز بین دنیاگرایی و سه عامل از عاملهای سلامت عمومی (اختلال در علائم جسمانی، ضریب اضطراب، افسردگی) رابطة مثبت و معنادار وجود دارد؛ یعنی هر کس دنیاگرایی بالایی داشته باشد، اختلالات روانی او مانند اضطراب، افسردگی و اختلال در علائم جسمانی او نیز بالا است.
تبیین رابطة منفی بین دنیاگرایی و سن نتایج حاصل از اجرای پرسشنامه در این مورد خاص، هم با واقعیت خارجی ناسازگار است، هم با فرضیة آغازین پژوهش و هم با مضمون پارهای از روایاتی که از ائمة هدی به ما رسیده است؛ از جمله این روایت شریف که میفرماید: «یشیب ابن آدم ویشب معه خصلتان الحرص و طول الامل» 265 حکایت از آن دارد که با پیر شدن انسان دو ویژگی در او جوان میشود؛ یکی حرص و دیگری آرزوی طولانی که به تلازم از بالا رفتن سطح دنیاگرایی حکایت میکند."