چکیده:
رفع فقر بررسی و تحلیل میکند.این تحلیلها نشان میدهد عمدهترین ضعف حمایت های دولت و نهادهای حمایتی،عدم بکارگیری سازوکارهای توانمندساز مبتنی بر رویکرد قابلیت،برای حمایت از گروههای فقیر بوده است.این تحلیلها همچنین بیانگر این موضوع است که حمایتهای انجام شده،مبتنی بر رویکرد رفاهی با هدف جبران محرومیتهای گروههای فقیر و آسیبپذیر،از طریق پرداختهای انتقالی و یارانهها، تنظیم و اجرا شدهاند.در سالهای پس از انقلاب تاکنون،براساس رویکرد قانون اساسی،تلاشهای بسیاری برای برقراری عدالت اجتماعی و محرومیتزدایی از طریق اقدامات برنامهای و اجرایی دولت و نهادهای حمایتی مانند کمیتهء امداد انجام شده است.اما پسی از ربع قرن،ارزیابیهای انجام شده نشان میدهد این تلاشها،باوجود صرف منابع مالی و انسانی نسبتا قابلتوجه،از اثربخشی مورد انتظار در کاهش فقر و محرومیت برخوردار نبودهاند.این مقاله،با استفاده از رویکرد فقر قابلیتی که سن ارائه کرده است،اثربخشی اقدامات دولت و نهادهای حمایتی(کمیته امداد)در طول سالهای پس از انقلاب را در
Following the Islamic Revolution in Iran، according guidelines of the Constitution، government and Protectionist Institutions such as Komiteye Emdade Imam Khomeini have executed many anti-poverty programs. But after more than 25 years، evaluations shows that despite the allocation of considerable financial and human resources، these attempts didn’t have expected results. This article uses capability approach for analyzing the effectiveness of the Development plans policies and the programs of Komiteye Emdad in alleviating poverty in Iran. This analysis shows that not utilizing of empowering mechanism for protecting the poor in anti-poverty programs and policies was the main weakness of these efforts. This analysis explains that these programs and policies have been designed and implemented based on welfarism approach and have tried to compensate poor groups by transfer payments and subsidies.
خلاصه ماشینی:
"نیز در زمینهء حمایت از گروههای فقیر و آسیبپذیر، فعال بودهاند،گزارش ربع قرن عملکرد نظام جمهوری اسلامی ایران،با ارزیابی عملکرد این تلاشها، از کاهش فقر و بیکاری و نابرابری و اصلاح نظام کارآمد و غیرهدفمند یارانهها،بهعنوان عمدهترین چالشهای پیشروی عدالت اجتماعی در کشور نام میبرد و سپس هدفمند کردن یارانهها به سمت گروههای آسیبپذیر و اقشار نیازمند جامعه،شناسایی این گروهها،نهادینه کردن امنیت غذایی،تأمین حداقل سرپناه و قابلقبول برای اقشار آسیبپذیر،و توسعهء کارآفرینی و توانمندسازی فقرا و اقشار کمدرآمد را بهعنوان توصیهها و پیشنهادهای سیاسی این بخش،مطرح میکند(سازمان مدیریت و برنامهریزی،3831).
در برنامهء چهارم،همانطور که در گزارش ربع قرن عملکرد نظام جمهوری اسلامی و در مستندات برنامهء چهارم توسعه ذکر شده است،ارزیابی برنامهریزان در حوزهء عدالت اجتماعی نشان می دهد که توزیع نابرابر درآمدها و عدم برخورداری دهکهای پایین درآمدی از یارانهها هنوز وجود دارد و از ایجاد نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی،کاهش فقر،بیکاری و نابرابری،افزایش سرمایهء انسانی در اقشار کمدرآمد و رفع عدم تعادلهای منطقهای از طریق متعادل کردن توزیع امکانات عمومی (فرهنگی،آموزشی و اجتماعی)،و اصلاح نظام ناکارآمد و غیرهدفمند یارانهها،بهعنوان چالشهای اساسی این بخش یاد میشود(سازمان مدیریت و برنامهریزی،الف 4831).
گزارش ربع قرن عملکرد جمهوری اسلامی ایران نیز تعدد نهادها و دستگاههای حمایتی و امدادی و عدم هماهنگی بین دستگاههای فوق،شفاف نبودن حمایت و کارکرد دوگانه و چندگانهء برخی نهادهای حمایتی،ساختار تشکیلاتی چند لایه(اصطلاحا عمودی)و غیرکارا و بوروکراسی اداری در دستگاههای حمایتی و امدادی را از عمدهترین مشکلات پیشروی کشور در حوزهء عدالت اجتماعی دانسته و متشکل کردن سازمانهای حمایتی و امدادی را زیر نظر یک مرجع واحدس به منظور حذف فعالیتهای موازی و تمرکز در سیاستگذاریها و برنامهریزی کلان را بهعنوان چالش های اساسی این بخش،مطرح کرده است(سازمان مدیریت و برنامهریزی،3831:77-67)."