چکیده:
بحرین در فوریه و مارس 2011 شاهد حضور گسترده معترضانی بود که با تظاهرات خویش، خشم خود را نسبت به ساختار سیاسی و سیاستهای تبعیضآمیز دولت آلخلیفه اظهار کردند. این اعتراضات که غالب آنها از میان اکثریت شیعهمذهب بحرین برمیخیزد، سابقه دیرپایی در این کشور دارند و حداقل به دو دهه قبل بازمیگردند. با خروش موج ناآرامیها در کشورهای شمال آفریقا نظیر مصر و لیبی و تونس، جنبش مردم بحرین نیز جان تازهای گرفت و اینبار در مقیاسی وسیعتر و بهسرعت همه کشور و بهویژه پایتخت بحرین، شهر منامه، را در برگرفت. دولت بحرین که از اقلیت سنی مذهب است در پاسخ به این اعتراضات، به سرکوب گسترده معترضان و اعمال خشونت علیه آنها پرداخته است. بازداشتهای خودسرانه، شکنجه، محاکمات نظامی و قتل، از جمله اقداماتی هستند که نیروهای امنیتی بحرین در راستای این سیاست سرکوب مرتکب شدهاند. برخی از این بدرفتاریها همچنان در این کشور در حال وقوع هستند. این نوشتار ضمن ارائه تعریف «جنایت تعقیب و آزار» در حقوق بینالملل کیفری، درصدد اثبات این فرضیه است که با توجه به گزارشهای ارگانهای خبری و نهادهای حقوق بشری، رویدادهای بحرین میتوانند آستانه وقوع این جنایت به عنوان یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت را فراهم کنند
February and March 2011 were witnesses to widespread peaceful demonstrations by thousands of Bahrainis, lots of them from Shiite majority, who sought political amendments and their right to self-determination. These protests are mostly similar to movements’ wave which has encompassed North Africa. The governing body of Sunnite minority in Bahrain has been trying to confront these protests through severe suppression during which it has been committed various kinds of maltreatments and violence against unarmed protesters especially those who are in Manama. In doing so, arbitrary imprisonment, torture, military trials and murder have been vastly committed by security forces. This article determining the definition of crime of “persecution” as a crime against humanity in international criminal law, has tried to prove this hypothesis that according to press and human rights reports, Bahrain events can reach the threshold of crime of persecution
خلاصه ماشینی:
شایان ذکر است بخش ذیل این مواد که به بیان مصادیق جنایت علیه بشریت میپردازد برگرفته از حقوق بین الملل عرفی است: Ibid,para.
69باتوجه به وقایع و خشونتهای صورت گرفته در جریان اعتراضات بحرین و این واقعیت که تبیعض میان شیعه و سنی در بطن جامعه بحرین ریشه دوانده و در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و سیاسی خود را نشان داده است و همچنین نظر به اهل تسنن بودن نیروهای امنیتی که در راستای سیاست دولت در سرکوب معترضان(غالبا شیعه)،اقدام به نقض حقوق انسانی آنها کردهاند،وجود آگاهی مزبور حداقل برای مأموران عالیرتبه نظامی و امنیتی چندان بعید به نظر نمیرسد.
اگرچه ممکن است چنانکه گفته شد،مناقشات و سختگیریهای در باب امکان احراز جرم تعقیب و آزار برمبنای دلایل مذهبی در خصوص بحرین وجود داشته باشد،اما به نطر میرسد باتوجه به مفهوم موسع تبعیض بر مبنای دلایل سیاسی،درصورت اثبات سایر شرایط،این باب برای احراز وقوع جرم تعقیب و آزار باز باشد؛چرا که«تنها احراز یکی از دلایلی که در حقوق بین الملل کیفری برای این جرم برشمرده شده است،نیز کفایت میکند».
کسانیکه مورد هدف هستند و با نامه انفصال خود مواجه میشوند باید نزد هیأت انضباطی حاضر شوند؛اما تردیدی نیست که نتیجه رسیدگی این هیأتها از قبل تعیین شده است: Bahrain Center for Human Rights,ITUC:Bahrain's Anti-union Repression,(August-23 2011), http://www.
تاکنون آمار کیفرخواستها و محکومیتهای صادر براساس جرم تعقیب و آزار به این شرح است:دادگاه یوگسلاوی سابق 58 مورد کیفرخواست و 24 مورد محکومیت؛دادگاه رواندا 02 مورد کیفرخواست و 6 مورد محکومیت؛دادگاه کامبوج 5 مورد کیفرخواست و یک مورد محکومیت؛دادگاه تیمور شرقی 871 مورد کیفرخواست و 51 مورد محکومیت و دیوان کیفری بین المللی 3 مورد کیفرخواست: Bassiouni,Cherif,Crimes Against Humanity:Historical Evolution and Contemporary Application,Cambridge University Press,2011,p.