خلاصه ماشینی:
3. شیوه مقدمه نویسی استاد استاد, مقدمه هایی را که بر متون مصحح خود نوشته اند, به اقتضای حال و مقام و موضوع و محتوای علمی کتاب, در بخش های جداگانه ای تنظیم و تدوین کرده اند; مثلا مقدمه ایشان بر کتاب (الرسالة العلمیه) از کمال الدین کاشفی, شامل این بخش هاست: ـ گفتار اول در ترجمه مؤلف ـ گفتار دوم در معرفی کتاب ـ گفتار سوم در ترجمه مؤلف له, یعنی کسی که کتاب به نام او نوشته شده است.
استاد در اغلب مواردی که به شرح حال کسی پرداخته اند, عین مطالبی را که در منابع و مآخذ معتبر متقدم درباره موضوع تحقیق ایشان آمده است, نقل کرده و از خود چیزی بدان نیفزوده اند; جز اینکه عبارت های عربی را به فارسی ترجمه کرده و درباره نکات مبهم مآخذ خود توضیح داده و یا مطالب مندرج در آنها را به طور جداگانه نقد و احیانا نقض کرده اند.
در مقدمه (الرسالة العلیه) وقتی در کوشش برای پیدا کردن محملی برای قول حاجی خلیفه در نسبت دادن تقدیم این کتاب به شیخ عبیدالله نقشبندی ـ به جای ابوالمعالی شمس الدین علی المختار النسابه النقیب ـ بخشی از مقدمه های دو تن از محققان معاصر را راجع به آثار کمال الدین کاشفی با احترام و همدلی نقل می کند, می گوید: و چون نگارنده به هر دو نفر از مقدمه نگاران نامبرده ـ سید محمدرضای جلالی نائینی در مقدمه تفسیر (مواهب علیه) و آقای محمد رمضانی دارنده کلاله خاور در مقدمه اش بر (روضة الشهداء) که علاوه بر الرسالة العلیه از کتابی به نام (تحفة العلیه) [کذا فی الاصل] نام برده اند که به نام شیخ عبیدالله احرار تألیف شده است ـ مراجعه کرد که مأخذ این بیانات کجاست, هریک در پاسخ, مضمون این مصراع (ندانم کجا دیده ام در کتاب) را ادا فرمودند, لیکن از ملاحظه مقدمه آقای نائینی برمی آید که مأخذ سخنان وی, بیانات شارل شفر, مستشرق معروف فرانسوی می باشد.