چکیده:
آنچه سازمانهای پلیسی را به چالش میکشاند و موجبات بازنگری و تجدید نظر در امنیتبخشی میگردد،نحوه نگرش به امنیت و به دنباله آن،سازوکارهای امنیت در چشمانداز آینده است.به عبارت دیگر،حوزه امنیت مستثنی از سایر پدیدههای اجتماعی و سیاسی نیست و به مرور زمان باید در جهت اهداف مطلوب دستخوش تغییر شود.ازاینرو،با حوزه معنایی امنیت قدیم و رویکردهای گذشته،نمیتوان به تحقق امنیت برای جامعه آینده خوشبین بود و با سرمایههای اجتماعی گذشته به انجام امور جمعی آینده پرداخت. با عنایت به این رویکرد و با توجه به شرایط در حال گذار ایران،در مقاله حاضر، به امنیت مضیق و موسع به عنوان تبلور امنیت گذشته و آینده پرداخته و براساس آن، پلیس حد اکثری و حداقلی مورد مقایسه قرار گرفته است.
The police as one of the main supporters of security have a remarkable place and there is no doubt about perspective of its future role and function. In fact، the cause to challenging police and revision in security is the attitude towards security and then its mechanisms within the perspective. In other words، the area of security is not exception among social and political phenomena and by the passage of time should be changed to attain desirable goals. Having said that، one can not be optimistic about realization of security in the future through the intermediary of old means and approach of security، or handling collective affairs in future by outdated capitals. Thus we need to pay due attention to the organs and principles of the future perspective and to apply intentions and needs to the new conditions. Taking into account this approach and due to the transitional conditions in Iran، the current paper reviews the narrow and wide concept of security as the symbols of security in the past and future and then it compares the minimal and maximal police with each other.
خلاصه ماشینی:
با عنایت به این رویکرد و با توجه به شرایط در حال گذار ایران،در مقاله حاضر، به امنیت مضیق و موسع به عنوان تبلور امنیت گذشته و آینده پرداخته و براساس آن، پلیس حد اکثری و حداقلی مورد مقایسه قرار گرفته است.
بنابراین،در چشمانداز آینده،بهرغم ضرورت تأکید بر سرمایه اجتماعی به عنوان محرک و انگیزه حرکت و تلاش و حلقه واسط پلیس و مردم و نیاز جامعه به امنیت برای جاری بودن زندگی و تضمین حیات،و حضور پلیس به عنوان نیرو مقتدر برای امنیتبخشی و مقابله با ناامنی،بر نکته ضروری دیگری تأکید است و آن اینکه با سرمایه گذشته و ساختار پلیسی جامعه قدیم،نمیتوان آسودگی و ایمنی را برای شهروندان آینده تحقق بخشید.
باید از امنیت گذشته،سرمایه اجتماعی قدیم و پلیس جامعه سنتی،عبور نمود و به حسب و حال امروز و بر اساس سرمایه اجتماعی مدرن،میان پلیس و شهروند تعاملات شایسته را برای برخورداری از امنیت مهیا نمود.
امنی مضیق،پلیس حد اکثری و سرمایه اجتماعی پیشینی،به عنوان نمودی از گذشته مورد بحث قرار گرفته و امنیت موسع،پلیس حداقلی و سرمایه اجتماعی پسینی،به عنوان جلوههای جدید برای تحقق چشمانداز آینده بیان شدهاند.
امنیت موسع نیز پاسخگوی ایمنی شهروند آینده است و در مقابل امنیت مضیق که برای جامعه بسته و کوچک گذشته مناسب بود،قرار میگیرد.
جدول 1:برخی ویژگیهای امنیت مضیق و امنیت موسع (به تصویر صفحه مراجعه شود) امنیت مضیق،تهدید محور است،به این معنا که امنیت را در قالب نبود خطر و تهدید در نظر میگیرد و بر جنبه سلبی زندگی اجتماعی استوار است.