چکیده:
رشد نامتعارف آمار جهانگردی ایران طی برنامههای اول و دوم توسعه بیشتر معلول خاتمه جنگ و بازگشت منطقه به شرایط عادی بوده است و با تکمیل ظرفیتهای خالی مانده دوران جنگ نشانههای رکود و بحران در اقتصاد گردشگری ایران به تدریج هویدا شد.انکار بحران از سوی مدیریت گردشگری کشور امکان مدیریت بحران را به کلی از میان برد وبا وقوع حادثه 11 سپتامبر،بخش جهانگردی کشور،عملا در آستانه اضمحلال قرار گرفت.ضعف سیاستگذاری بخش عمومی و بازاریابی ناکار و یک بعدی سازمانهای بازاریابی مقصد برون رفت از بحران گردشگری را به تعویق انداخته است اما امید میرود کانالهای توزیع جدید امکان ارتقای سطح تقاضا را در بازار جهانگردی ایران فراهم و قابلیتهای بالقوه صنعت جهانگردی رابه فعلیت نزدیک کند.
خلاصه ماشینی:
"در 6731 روند رشد فزاینده آمار جهانگردی تداوم یافت و تعداد جهانگردان ورودی با رشدی معال 33/2 درصد به عدد 290467 نفر رسید(سالنامه آماری کشور 0831:346)،رشدی که در سالهای 78 و 7731 نیز با اندکی کاهش در حدی بالاتر از 03 درصد تداوم یافت واین خود خطای برآورد سالهای بعد را در پی داشت، غافل از آنکه این رشد نامتعارف فقط ناشی از پر شدن ظرفیتهای خالی مانده دوران جنگ بوده است و ارتباطی به برنامهریزیهای اصولی و هدایت شده مدیریت گردشگری نداشته است.
پرسش آن است که بخش عمومی کشور کدام سیاست ضربتی اصولی را در حل این بحران اعمال کرد؟آیا با وجود سهم 0/620 درصدی سازمان ایرانگردی و جهانگردی از مصارف دستگاههای اجرایی در 1831 قابلیت مانوری برای اقدام مدیریتی تنها سازمان ملی گردشگری ایران متصور هست؟ کدام معافیت مالیاتی ویژهای(علاوه بر آنچه از قبل در قانون پیشبینی شده)برای شرکتها و مشاغل دیگر در صنعت گردشگری لحاظ شد؟ آیا اصلا اقدامی در جهت کاش قیمت"پول"مورد نیاز جهت سرمایهگذاری در این بخش صورت گرفت؟مسلم بدانید که پاسخ این پرسشها چندان رضایتبخش نخواهد بود.
آمار شرکتها و آژانسهای مسافرتی ورشکست شده شاهدی است بر این واقعیت که اقدامهای ناچیز انجام شده حکم نوشداروی بعد از مرگ سهراب را داشته است و این خود ناشی از آن بوده که اشتباه مهلک ما در انکار نشانههای بحران که مدتها قبل از سپتامبر 1002 در صنعت جهانگردی ایران آغاز شده بود،در عمل هیچ زمینهای را برای اقدام عملیاتی فوری و بازدارنده باقی نگذاشت."