چکیده:
ارتباطات در تمامی جهات،از افقی تا عمودی و از پایین به بالا یا از بالا به پایین،در جریان است. ارتباطات برای توسعهء مشارکتی مبتنی بر گفتوگو، امری حیاتی به شمار میرود و میتوان از طریق استفاده از رسانهها به آن سهولت بحشید.با این حال هیچ کوشش هماهنگی جهت ایجاد زمینههای پیدایش جوامع دارای رسانههایی منطبق با نیازهایی که خود جوامع آن را تعیین نمودهاند،انجام نشده است.چند کوششی که در این مورد انجام شده به صورت تجربیاتی کوتاهمدت باقی ماندهاند.نوشتار حاضر بر آن است تا توضیح دهد که«دسترسی به شبکههای موجود تلویزیونی در کشوری رو به رشد-که اغلب نیز دولتی هستند-میتواند کانالی جایگزین و موجه برای نیازهای ارتباطی جامعه باشد.
خلاصه ماشینی:
"گرچه دانشپژوهان،استفاده از رسانهای در مقیاس کوچک،غیرمتمرکز و غیرسازمانیافته و تحت کنترل جوامع را برای تسهیل نیازهای ارتباطی افقی و از پایین به بالای گروههای جامعه پیشنهاد میکنند(مک کوئیل،سروایس 5891) اما پارامترهای در حال ظهوری،به ویژه در هندوستان وجود دارند که استفاده از شبکههای تلویزیونی دولتی،را مکانیزمی مفید برای ارتباطات جامعه میدانند.
جوآنیلو و شرر که رسانههای الگو را در جنوبشرقی آسیا مورد مطالعه قرار دادهاند میگویند:این کار نزریق پول از طرف دولت و یا آژانسهای توسعه بین المللی را ایجاب میکند چرا که،نه تنها تولید آنها پرهزینه شده،بلکه ایجاد منابع مشابه در جوامع دور افتاده و غیرقابل دسترس غیرممکن شده است(جوآنیلو و شرر 3991 ص 42).
در حالیکه با اختصاص مدت زمانهای کوتاه میتوان کانالی برای ارتباطات جامعه ایجاد کرد،مطلبی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که آیا جوامع میتوانند در سیستمهای ارتباط متعلق به دولت از آزادی بیان برخوردار باشند،در مورد هندوستان پارامترهایی وجود دارد که نشان میدهد این کار با مشکلی مواجه نخواهد بود.
اگر افراد و گروههای اجتماعی قادر باشند از فرصتی که دسترسی به برنامهها برای نیازهای آنها پدید آورده است استفاده کنند،جمعبندی نمونههای ایدهآل جایگزین و نقش جامعه در ارتقا توسعه آسان میشود.
نتیجهگیری با اینکه جریان ارتباط جامعه در جهات پایین به بالا و افقی،به عنوان اصلی مهم برای گفتوگوی دوجانبه پیشنهاد شده است، برنامهریزان توسعه هیچ کوشش عمدهای برای آماده کردن زمینه استفاده از رسانهها به این منظور،به عمل نیاوردهاند."