خلاصه ماشینی:
"در چنین حالتی دو الگوی امنیتی قابل تصور میباشد: 1-تقسیم به مناطق نفوذ این مدل زمانی تحقق مییابد که قدرتهای مداخلهگر خارجی سعی کنند برمبنای توافقات بین المللی به مشخص کردن حوزۀ نفوذ خود در منطقهای خاص اهتمام ورزند و آن را به مناطق نفوذ تقسیم کنند به گونهای که چندین کشور شکارگاه استحفاظی آنان به حساب آید.
فصلنامه:در مقام آخرین سؤال،لطفا ضمن نتیجهگیری از مباحث توصیفی-تحلیلی بیان شده،بفرمایید که چه الگویی را برای تأمین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران در منطقه خلیج فارس با عنایت به شرایط موجود پیشنهاد میکنید؟ دکتر دهشیری:برای نیل به راهحلی مطلوب در اینباره شایسته است ابتدا شرایط و اوضاع و احوال بین المللی،منطقهای و داخلی که بربینش و ادراک تصمیمگیرندگان جمهوری اسلامی و تلقی آنان از امنیت در خلیج فارس تأثیر میگذارد مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا در نهایت الگوی رفتاری مناسبی برای دستگاه تصمیمگیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران اندیشیده شود.
برای شناخت چنین ملاحظات امنیتی،شایسته است که سه سطح تحلیل بین المللی، منطقهای و ملی مورد تجزیه و تحلیل واقع شود تا از این رهگذر عواملی که تصمیمگیرندگان امنیتی کشور باید مدنظر قرار دهند تبیین گردد: 1-سطح تحلیل بین المللی نظام بین المللی را میتوان از دو بعد ساختاری،یعنی تعداد و نوع بازیگران،و فرآیندی یعنی نوع تعامل میان بازیگران بررسی کرد:از نظر تعداد بازیگران،نظام بین المللی کنونی تک-چند قطبی1است که خود به خود موجب نضج سیستم مداخلهگر2 به عنوان عامل اخلالگر و تشویشگر در معادلات امنیتی منطقه میگردد."