چکیده:
شاخص لیندر برای دادههای تابلویی شش کشور ایران و منطقه آسیای مرکزی تخمین دوره زمانی 2007-1998 است.در پایان،رگرسیون کلی متغیرها نشانگر وجود پتانسیل تجاری مناسب برای شروع مذاکرات ایجاد ترتیبات تجاری منطقهای است؛لذا پیشنهاد میشود مذاکرات مربوط به ایجاد ترتیبات تجاری منطقهای با کشورهای منطقه آسیای مرکزی به صورت مجزا شروع شود زیرا کسب موافقت دو یا سه کشور کافی است تا با مدیریت مناسب فرصتها در چارچوب قراردادهای منعقده برای ایجاد ترتیبات تجاری منطقهای نظر مساعد سایر کشورهای منطقه در میانمدت و درازمدت نیز جلب شود.در این زمینه ترکمنستان،تاجیکستان و ازبکستان پیشنهاد میشوند. با توجه به هدف سازمان کنفرانس اسلامی در خصوص ایجاد بازار مشترک میان کشورهای اسلامی و با هدف تسریع ایجاد ترتیبات تجاری منطقهای منتج به بازار مشترک اسلامی،در بدو امر،کشورهای مختلف اسلامی با توجه به مناطق واقع شده در قالب پنج گروه تقسیمبندی شدهاند.در این میان به دلیل وجود جنبههای هم تکمیلی اقتصادی بین ایران و کشورهای واقع در آسیای مرکزی،هدف این مقاله بررسی ایجاد ترتیبات تجاری منطقهای بین ایران و کشورهای واقع در این منطقه است.روش مطالعه با استفاده از مدل جاذبه به روش دادههای تابلویی با در نظر گرفتن متغیرهای هفتگانه جمعیت،فاصله جغرافیایی،درجه باز یا بسته بودن اقتصاد،تولید ناخالص داخلی،حجم تجارت دوجانبه،سطح درآمد سرانه و
خلاصه ماشینی:
"1به همین جهت باید گفت یکی از مهمترین مسائل آسیای مرکزی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و استقلال کشورهای منطقه،وجود شرایط امن برای رشد و توسعه اقتصادی و سیاسی است؛اما این شرایط نه تنها فراهم نشده است بلکه با رقابت قدرتهای فرامنطقهای و نیز منطقهای برای کنترل بر منابع انرژی این منطقه همراه بوده است.
بررسی آثار و دیدگاههای مذکور نشان میدهد که به طور کلی امکان ایجاد و شکلگیری نوع خاصی از ترتیبات تجاری بین کشورهای اسلامی بر مبانی و معیارهایی مانند درجه تکمیلکنندگی اقتصادی،توانایی ایجاد تنوع در صادرات و نزدیکی جغرافیایی مبنای شناسایی اعضای مناسب برای تشکیل هسته مرکزی اولیه برای یکپارچگی اقتصادی قرار گرفته است.
*تلاش برای برگزاری همایشها و کنفرانسهای بینالمللی سالانه زمینه شناسایی هرچه بیشتر پتانسیلهای دو و چندجانبه موجود بین ایران و کشورهای این منطقه را فراهم کرده و هدف آن افزایش مبادلات منطقهای در راستای ایجاد زمینههای مناسب ترتیبات تجاری منطقهای و نهایتا ظهور منطقهگرایی اقتصادی در شکل بازار مشترک است،این موضوع ضمن شناخت دقیق فرصتهای گسترش همکاریهای منطقهای-اقتصادی،اهمیت و جایگاه مناسب و ارزان کشورمان را برای مشتریان کالاهای این کشورها خاطرنشان میسازد.
*اتخاذ راهبردهای مناسب در خصوص مارک تجاری کالاهای ایران و کالاهای کشورهای مذکور برای کاهش سوء استفادههای احتمالی رقبا به لحاظ کیفیت ضعیفتر و حاکم شدن دیدگاه اقتصادی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در مناسبات متقابل کشورهای منطقه آسیای مرکزی که با تدوین یک برنامه میانمدت و بلندمدت در جهت استفاده از فرصتهای ذکر شده امکانپذیر خواهد بود یکی دیگر از رویکردهای بسیار مؤثر محسوب میشود."