چکیده:
هدف:در پژوهش حاضر،هدف بررسی تأثیر آموزش حل مسئله اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دختران کمروی دوره راهنمایی با دامنه سنی 14-11 سال در شهرستان اردبیل بود.روش:با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای 700 دانش آموز انتخاب شوند.همهء این دانش آموزان،مقیاس کمرویی را تکمیل کردند.از میان آنها هشتاد دانش آموز که نمراتشان دو انحراف استاندارد بالاتر از میانگین بود،انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند.سپس به دانش آموزان گروه آزمایشی روشهای حل مسئله اجتماعی طی هفت جلسه آموزش داده شد.از خرده آزمون سازش اجتماعی آزمون شخصیتی کالیفرنیا برای تعیین میزان سازگاری اجتماعی و از میانگین نمرههای نیمسال تحصیلی برای تعیین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد.یافتهها:نتایج نشان داد که تفاوت نمرات پیش آزمون-پس آزمون در گروه کنترل است(0/001 P).نتیجهگیری:آموزش حل مسئله اجتماعی میتواند سازگاری اجتماعی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان کمرو را بهبود بخشد.
Objective: This study investigated the effect of training social problem-solving strategies on social adjustment and academic performance among secondary school shy students.
Method: Utilizing a multi-phase random sampling method، 700 shy students were selected، and then completed Shyness Scale. Eighty students were finally selected، and randomly assigned into two experimental and control groups. The experimental group received seven sessions of training for social problem solving strategies. Students' social adjustment was measured by social adjustment subscale of California Personality Inventory and their school achievement was measured by mean school achievement as the pre-test and post-test for two groups.
Results: Results showed that pretest-posttest differences of experimental group were significantly more than control group (P=0.001).
Conclusion: This study emphasizes that social problem solving strategies can improve the social adjustment and academic performance in secondary school shy students.
خلاصه ماشینی:
ضرایب پایایی این آزمون در پژوهش خجسته مهر(3731،به نقل از ابوالقاسمی و نریمانی،4831)بر روی نوجوانان بینا و نابینا n 70 با استفاده از فرمول کودر-ریچاردسون 02 برای خرده آزمون سازش فردی در گروه بینا 0/08 و در گروه نابینا 0/88،برای خرده آزمون سازش اجتماعی در گروه بینا 0/97 و در گروه نابینا 0/88 گزارش شده است.
با استفاده از تحلیل واریانس چند متغییری تفاوت بین دو گروه آزمایشی و کنترل از لحاظ تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون در متغیرهای وابسته(سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی)مورد بررسی قرار گرفت.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) نتایج موجود در جدول 3 نشان میدهد که بین دو گروه آزمایشی و کنترل از لحاظ تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون در سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی تفاوت معنیدار وجود دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) با استفاده از آزمون t برای دو گروه مستقل،تفاضل میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون،بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت که نتایج آن در جدول 5 آمده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 7 نتایج بررسی تفاوت بین دو گروه از لحاظ تفاضل معدل پیشرفت تحصیلی را با استفاده از آزمون t نشان میدهد.
بحث و نتیجهگیری هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش حل مسئله اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان کمرو بوده است.
نتایج بدست آمده در مطالعه حاضر نشان داد که آموزش حل مسئله اجتماعی میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان کمرو را افزایش میدهد.
Social problem solving abilities and psychological adjustment of persons in low vision rehabilation.
fILLY Caregiver social problem solving abilities and adjustment during the initial years of the carrying role.
Journal of Personality and Social Psychology.
Journal of Personality and Social Psychology.