Objective: The aim of this research was to study the impacts of music therapy on selective attention of children with attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in Shiraz.
Methods: This was an experimental design، study. Thirty male elementary students with attention deficit/hyperactivity disorder were diagnosed based on DSM-IV criteria and selected. The participants were assigned randomly to case and control groups. A series of musical activity interventions (including a music therapy program based on Orff-Schulwerk’s theory) were performed on the students of the case group. This study was performed for twelve sessions، ninety minutes per session. To assess the selective attention، both groups underwent a selective attention test (Stroop)، which was available as software، before and after the interventions. The multi variable variance analysis and dependent t-test were used for data analysis.
Results: The results demonstrated improvement in the post-intervention scores (the intervention score and the time of reaction) was more significant in the study group. Furthermore، there was a significant difference in the time of matched intervention (P<0.01)، the time of non-matched intervention (P<0.01) and the intervention score (P<0.007).
Conclusion: The results suggested a positive impact of music therapy on the selective attention of children with attention deficit-hyper activity disorder.
خلاصه ماشینی:
روش:این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی-مداخلهای بود به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد،04 دانشآموز پسر پایههای چهارم و پنجم دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی براساس ملاکهای تشخیصی DSMIV با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مساوی تقسیم شدند و مداخله فعالیتهای موسیقیایی(شامل برنامه موسیقی درمانی براساس نظریه ارف شولورک)در گروه آزمایش به مدت 21 جلسه 09 دقیقهای اجرا شد.
یافتهها:مقایسه میانگین نمرات در دو گروه کنترل و آزمایش دانش- آموزان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی نشان داد که افزایش نمرات پسآزمون در تمامی موارد(زمان واکنش و نمره تداخل)در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود و تفاوت معناداری در زمان واکنش همخوان (P>0/007) ناهمخوان (P>0/0001) و نمره تداخل (P>0/007) نتجهگیری:با استناد به دادههای به دست آمده میتوان نتیجه گرفت،اجرای برنامه موسیقی درمانی،بر توجه انتخابی دانشآموزان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی اثر مثبت دارد.
در ایران به منظور بررسی مقایسه بازداری پاسخ و کنترل تداخل در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-فزون جنبشی و کودکان بهنجار، 54 کودک مبتلا به اختلال ADHD و 51 کودک بهنجار 7 تا 21 ساله شهر مشهد به عنوان نمونه انتخاب شدند و از آزمون رنگ واژه استروپ به منظور اندازهگیری بازداری و تداخل استفاده شد(مشهدی و همکاران،8831).
بدین ترتیب این پژوهش با هدف بررسی تأثیر موسیقی درمانی بر توجه انتخابی کودکان دارای نقص توجه -بیشفعالی صورت گرفت که دادههای به دست آمده از پژوهش چنانکه شرح آن در یافتهها بیان شد،نشان داد که مداخله به کار رفته در این پژوهش(موسیقی درمانی به شیوه ارف شولورک)در بهبود دامنه توجه انتخابی دانشآموزان دارای اختلال نقص توجه-بیشفعالی تأثیر مثبت داشت.