خلاصه ماشینی:
تا چندی پیش بسیاری از منجمان معتقد بودند بیرون از خاندان ستارگانی که در پیرامون خورشید ماست هیچچیز دیگری نیست،جهان فقط شامل کهکشانیست که به صورت راهشیری رنگی بر روی آسمان به نظر ما میرسد.
آیا جهان را کرانی نیست؟بنا به قول هوبل (Hubble) جهان پیوسته با شتابی افزاینده در حال گسترش است و در هر میلیون سال نوری 23/5 کیلومتر بر این سرعت افزوده میشود.
مجره هرچه رنگ پریدهتر و بنابراین دورتر باشد،خطوط طیفی آن بیشتر به سمت سرخی تغییر میکند و شتابندهتر از کهکشان ما(کهکشانی که منظومه شمسی ما را در بر دارد و در آسمان راهشیری رنگی دیده میشود و عامه بدان راه مکه میگویند)دور میشود.
آیا جهان محدود است؟برطبق قانون انیشتن،وجود ماده در فضا موجب میشود که جرم آن فضا را خم کند و بنابراین باید جهان به صورت منحنی بستهای باشد به شعاع تقریبی 13 میلیارد سال نوری.
قطر مجموع آنها بیش از صد هزار سال نوری است.
فاصله آنها از ما:نزدیکترین کهکشانها به ما در صورت فلکی«قوس»واقع است که در فاصلۀ پانصد و بیست هزار سال نوری واقع است.
کهکشان ما از نوع کهکشانهای حلزونی شکل پهن است(در 250 میلیارد سال نوری به دور خود میچرخد).
خورشید ما در فاصلۀ سی هزار سال نوری از مرکز کهکشان واقع است.
فاصله:نزدیکترین ستارگان به ما به ترتیب عبارتند از: خورشید به فاصله 149504000 کیلومتر قنطورس به فاصله 378432 میلیارد کیلومتر(4/3 سال نوری) شعرای یمانی به فاصله 8/7 سال نوری دورترین ستارهای که با چشم بیسلاح دیده میشود فاصلهاش از ما 473304000 میلیارد کیلومتر(500 سال نوری)است.
یک پارسک مساوی 3/26 سال نوری که معادل است با 30800 میلیارد کیلومتر.