چکیده:
شکتی در زبان سنسکریت به معنای نیرو و توان، و در متون مقدس هندو، به ویژه تنترهای، عنوانی است برای نیروی خلاق مونث که منشا واحد تمام اشکال نیرو در عالم است. در مکاتب دینی تنترهیی، شکتی تنها وجود حقیقی، معرفت محض و سعادت مطلق است که سراسر هستی با تحدید نیروی او شکل گرفته است. از این رو، مانند برهمن در مکتب ادویته ودانته، سچیداننده 1 خوانده میشود و همانند برهمن با تنزل از مرتبه اطلاق و تجلی در اشکال و صور مختلف، عالم هستی را میآفریند در حجاب کثرات، پنهان می شود و به سیطره درک هیچ دانشی « مایا » و « وهم » و به کمک در نمیآید. شکتی حرکت و نیروی عالم هستی را اداره میکند و در پایان زمان، همه یروهای عالم را بهسوی خود می کشد و بدینترتیب، عالم هستی را محو و نابود میسازد. از این رو، شکتی نیروی آفرینش، و در عالیترین مفهوم علی خود، خدا مادری است که همه عالم از زهدان پاک او جاری میگردد و در تکمیل سیر وجودی خود میل بازگشت به سوی او دارد.
Śakti، from Sanskrit shak، means sacred power and energy. In Hindu scriptures، it means the "efficient energy" of the Supreme Principle، or the feminine aspect of the Supreme Principle، which is responsible for every act of creation. According to Tantric doctrines، the supreme Śakti is the only feminine substance behind the well-known triple-aspect of The Reality i.e. Sat، Chit، Ānanda. Thus، similar to Brahman in Advaita Vedānta، Śakti is also regarded as "Satchidānanda"، and like Brahman، it descends into the world of manifestation، while keeping herself concealed and unperceivable behind the veil of universal illusion، i.e. the Māyā. Śakti is also responsible for the world's final destination، so much so that the whole manifestation is supposed to be reintegrated into its single substance، i.e. the Śakti. Therefore، Śakti is the supreme creative substance، the divine-mother، from her sacred womb the whole manifestation comes forth and to her، the world strongly desires to return.
خلاصه ماشینی:
S. , Tantra its Mystic and Scientific Basis, New Delhi, 1976, p.
"The Indian World Mother", Mystic Vision, New York, 1968, p.
از این رو، لینگه بنیادی ترین نگاره ی شیوا در نزد هندوان به شمار می آید و در معابد بـه شـکل ستونی تصویر می شود که روی پایه ای مسطح ، که نمونۀ یونی یا آلت تناسلی زن است ، قرار دارد و اتحاد و یکی شدن آن ها کامل شـدگی شـیوا را بـا شـکتی نـشان مـی دهـد.
٤. شیوا پرستی و سنتهای مذهبی تنتره ای از شواهد تاریخی پیداست که بعد از عصر براهمنه ها، یعنی در حدود سدٔە ٦ میلادی ، آیـین پرستش شیوا در هندوستان رواج یافت و به دو دلیل اصلی ، مورد مخالفـت طبقـۀ برهمنـان قرار گرفت : نخست آنکه شیوا در آغاز خدایی غیر آریایی بود؛ و دوم اینکه بسیاری از آداب و مراسم دینی ایشان با مراسم برهمنی تفاوت داشت ، به ویژه آنکه شیوایی ها، مراسم عبـادی خود را شب هنگام و در گورستانها برپا مـی کردنـد و آیینهـای اسـرارآمیز ایـشان ، همچـون آغشتن تن به خاکستر و آمیزشهای نامحدود جنسی ، قربانیهای انسانی و نوشـیدن خـون در 2 کاسۀ سر انسان ، برای برهمنان هندویی ترسناک و غیرقابل درک بود .
فرقۀ یامله ٣ و تنتره های اتحاد 4 در این فرقه الهۀ شکتی به عنوان نیروی مؤنث خدای شیوا، و گاه به شـکل همـسر شـیوا در هیئت کالی پرستیده می شود و شیوا در هیئت بهیروه ٥ (خدای جمجمه )١ بـه همـراه الهـه اش 1.